Was het liefde op het eerste gezicht?
Lien: “Ja, het was slam. Ik kwam hier op 12 februari voor het eerst. Op Valentijn lagen we al samen op de bank en moesten we toch even toegeven dat er iets aan het gebeuren was. Het ging heel snel.”

Wanneer wisten jullie dat jullie trans* gevoelens hadden?
Hannah: “Ik vond vroeger altijd dat ik er goed uitzag in de kleren van mijn zus. Plots woon je dan alleen en kan je thuis in een rok rondwandelen. Ik snap ook niet waarom al die venten zo aan een broek vasthouden, een rok zit veel gemakkelijker. Ik heb nooit de maatschappelijke druk gesnapt die daar rond hing.”

Lien: “Ik wel. Ik het heb ook altijd wel geweten, maar ik heb jarenlang ook echt opzettelijk in een mannelijk stereotiep gehangen. Ik ben zelfs militair geweest. Altijd de sterkste, de  nelste, de luidste van de bende.”

Waar zaten jullie toen in het transitieproces toe jullie elkaar ontmoetten?
Lien: “Ik was drie maanden bezig met hormonen.” Hannah: “Ik ging al wat uit in safe spaces, maar verder was ik totaal nog niet out. Ik beschreef mezelf in die periode nog als gender fluid.”

Kwam het door de relatie dat je tot die realisatie kwam?
Hannah: “Door de relatie kreeg ik meer zelfvertrouwen. Toen we samen waren, had Lien me dan ook overtuigd om als vrouw naar buiten te komen, op een rommelmarkt dan nog wel.”

Lien: “Thuis had ze dan een rok aan in de slaapkamer stond ze naar een broek te kijken. Tot ik zei: ‘Kom, we zijn weg.’”

Hannah: “Dat was de druppel om een afspraak in UZ Gent te maken.”

Jullie hebben een deel van jullie transitie samen gedaan?
Lien: “Normaal was mijn geslachtsoperatie voor begin 2017 gepland, maar dat heb ik een jaartje uitgesteld. Ik wilde de seksualiteit met mijn nieuwe partner beleven voor de operatie en nog eens evalueren of de geslachtsoperatie voor mezelf echt nodig was.”

Als ik in de zetel zit en Hannah krijgt plots een huilbui, dan weet ik dat het zuiver hormonaal is - Lien

Was het samen net moeilijker of net makkelijker dan alleen?
Hannah: “Mijn traject is zeker veel sneller gegaan omdat ik met Lien samen ben. Het was, zeker in het begin, een grote boost voor mijn zelfvertrouwen.”

Lien: “Toen zij met hormoontherapie startte, wist ik ook een beetje wat eraan zat te komen. De mood swings en zo. Ik was blij dat ik iets kon betekenen voor haar. Als ik in de zetel zit en Hannah krijgt plots een huilbui, dan weet ik dat het zuiver hormonaal is. Een cisgender persoon zal dat misschien minder begrijpen, of moeilijke vragen stellen.”

Hoe ging het met jullie families? Steunden ze jullie?
Hannah: “Bij mij is het erg vlot gegaan. Ik heb er nooit een negatief woord over gehoord. Er was wat twijfel in het begin, maar ik ben perfect geaccepteerd.”

Lien: “Ik kan ook niet klagen over mijn familie, al waren ze we wat onrustiger. Ik viel voor Hannah altijd op cisgender vrouwen en toen had ik zelf iets van: ‘Hoe ga ik mijn ouders dat uitleggen?’. Maar het bleek dat alles eigenlijk beter liep tussen mij en mijn ouders nadat ik met haar samen was.”

Hannah: “Ze waren vooral blij dat je iemand gevonden had.”

Lien: “Ja, dat ik van straat was.” (lacht)

Nu je het vermeldt, hoe zouden jullie je seksuele oriëntatie beschrijven?
Hannah: “Ik ben nog altijd biseksueel, daar heb ik nooit over getwijfeld. Ik ben daar volledig genderblind in.”

Lien: “Ik viel vooral op cisgender vrouwen.”

Los van familie, hoe zijn jullie aanvaard in de buitenwereld, op werk?
Hannah: “Zeer goed. Ik werk in de IT-sector en had er veel angst voor, maar mijn coming-out op het werk verliep vlot. Niemand heeft er zich druk om gemaakt.”

Lien: “Ik werk aan vrachtwagens en installaties, een echte mannenwereld dus. Ik had het geluk dat ik een goede band had met mijn baas. Een week voor mijn coming-out, heb ik een gesprek gehad met mijn baas. Hij zei me dat het geen enkel probleem was. Toen ik bij de andere collega’s mijn coming-out deed, steunde hij me en heeft hij mijn collega’s een
krachtig signaal gegeven: ‘Kijk gasten, in ons arbeidsregelment staat er dat niemand gediscrimineerd wordt. Daar gaan we ons aan houden hé.’ Mijn collega’s zijn nu zelfs bezorgd om me als ik operaties onderga.”

Wat zou je nog willen dat mensen weten?
Lien: “Ik heb wel hormonen en chirurgie gehad, maar ik beschouw mezelf niet honderd procent vrouw. Mentaal schommel ik er ergens tussen, en daar voel ik me ook comfortabel bij.”

Hannah: “Veel trans* meisjes willen een ‘echte’ vrouw willen zijn. Ik geloof sowieso niet in dat binaire.”

Lien: “Dat man-vrouw denken is ook iets dat mijn coming out een hele tijd tegenhield. Ik was man en ik voelde me wel wat vrouwelijk. Ik groeide op met dat binaire denken en dan is het moeilijk om het hele spectrum van genderdiversiteit te zien. Ik denk dat dit een struikelblok is voor veel mensen.”

Hannah: “Je moet genieten van het leven. Ik heb dertig jaar verspild aan mensen die zeggen hoe ik het moet doen. Het is pas sinds dat ‘Fuck it, ik weet het zelf beter’ zeg, dat het leven
aangenamer is.”

Lien: “We trekken ons bijzonder weinig aan van maatschappelijke normen en regels. En dat gaat bijzonder goed.”