De aanleiding

De aanleiding voor de actie was het geval van gaybashing op maandag 6 augustus in Gent. Mauro en Thomas werden zowel verbaal als fysiek aangevallen en moesten worden overgebracht naar het ziekenhuis met gebroken ruggenwervels, hoofdletsels en kneuzingen.

“Het was niet de eerste keer dat zij slachtoffer werden van agressie en het is ook geen alleenstaand geval. Verbaal en fysiek geweld maken helaas nog steeds deel uit van het leven van veel LGBT+ personen,” zeggen de organisaties. “Vandaar deze actie.”

LGBT+ monument

(A)WAKE: Geen knieval voor homogeweld!’ was de naam van de actie waarin Kris Vannevel en Martin Zebracki  de Fontein Der Geknielden van George Minne uitriepen als voorlopig LGBT+ monument in Gent. Het collectief vindt dat er een monument tegen LGBT+ geweld moet komen in Gent.

“Een permanent baken ter aanvaarding, herinnering en viering van seksuele vrijheid en diversiteit. Zo’n monument zou een uitroepteken zijn, een tastbaar symbool voor deze en toekomstige generaties om wakker te blijven en op te blijven komen voor gelijke rechten, bescherming en behandeling ongeacht seksuele geaardheid of genderidentiteit", zegt Zebracki aan Be Out.

Bij de inhuldiging waren Mauro en Thomas, slachtoffers van het LGBT+ geweld in Gent op 6 augustus, aanwezig. Mauro zei: “Bedankt om hier te zijn. Ik voel me nietlanger alleen.” Mauro vraagt in zijn toespraak om steun van het gerecht en de politie. “Ik hou van Gent, het is de mooiste stad ter wereld, laat het dan een plaats zijn waar ieder zichzelf kan zijn."

Verhalen door een open micro 

Na de inhuldiging van het LGBT+ monument ging de protestactie over op een politiek platform onder de stadshal. Via een 'open micro' werden alle aanwezigen de mogelijkheid geboden om iets te komen vertellen. 

Elise van Casa Rosa wijst ons erop dat alle rechten die we tot op heden hebben verkregen, geen cadeaus zijn geweest. Dat er mensen voor hebben gevochten om te staan waar we nu staan. En dat we nog steeds moeten vechten tegen LGBT+ geweld, en -discriminatie. “We mogen ons ook niet laten verdelen,” zei Elise. “Ik roep op om allemaal naar de Antwerp Pride te gaan morgen en te blijven tonen dat we er zijn.” 

Wouter van Verkeerd Geparkeerd vertelt ons zijn verhaal over een kantelpunt in zijn leven. Hoe hij als jongeman, de hand van zijn toenmalige vriend had losgelaten, wanneer iemand riep: “Homo!' Hoe hij sindsdien bang werd van verbaal en fysiek geweld. En hoe hij, jaren later met een droog “Ja, waarom roep je me?” antwoordde toen iemand riep: “Hé homo!” 

Kader wil niet dat men hem vraagt: “Zijn dit je homovrienden, zijn dit je Italiaanse vrienden, zijn dit je transgendervrienden?” “Neen, neen, neen! Het zijn mijn vriénden!” 

Boris roept op tot de strijd tegen LGBT+ geweld, maar ook tot de strijd tegen seksisme. “Laten we ervoor zorgen dat er volgend jaar een Pride in Gent komt!” aldus Boris en de juichende menigte geeft hem gelijk.