Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Rachael Moore: "Seksisme bestaat. Racisme bestaat. Ook binnen de LGBT+ community. Dat is gewoon een feit."
Rachael Moore is coördinator bij het RainbowHouse in Brussel. Enkele maanden geleden richtte ze met een paar vrienden Rainbow Nation Brussels op. Het doel: zwarte mensen en mensen van kleur meer zichtbaarheid geven binnen de LGBT+ community. Want discriminatie vind je overal, ook binnen deze gemeenschap.
Hoe is Rainbow Nation ontstaan?
“Tijdens prides en in het uitgaansleven in Brussel was me opgevallen hoe weinig visibel zwarte mensen, mensen van kleur of mensen met een migratieachtergrond zijn. Er zijn ook weinig verenigingen waar zwarte personen of mensen van kleur samenkomen. Maar ik weet dat ik niet de enige zwarte, biseksuele vrouw ben. Daarom wou ik meer zichtbaarheid voor deze groep. En omdat community ook heel belangrijk is voor mij, ben ik er niet alleen aan begonnen. Tijdens gesprekken met twee goede vrienden, Eric Cyuzuzo en Jihan Imago, raakten we het snel eens: we moesten een vereniging opstarten. Zo is Rainbow Nation geboren.”
Witte mensen bepalen de regels
Heb je al gemerkt dat de organisatie impact heeft?
“Vooral bij mezelf. Ik ben meer in contact gekomen met andere zwarte mensen en mensen van kleur in de LGBT+ gemeenschap. Dat begon toen ik startte met een soort praatgroep. Dankzij dat initiatief leerde ik 110 nieuwe mensen kennen. Ook bij hen merk ik het nut van deze vereniging. Tijdens de praatsessies hoeven we racisme niet uit te spitten. We weten allemaal wat dat inhoudt. Wel is het voor ons een kans om te praten over onze problemen.
Bij de opmerking dat iets mooi bij mijn huidskleur past, vraag ik mij ook altijd af: waarom? Dat zijn kleine dingen maar die stapelen zich op
"Daarnaast praten we over onze vreugde en hoe we die beleven. Hoe we ze moeten onderdrukken omdat het anders niet altijd past bij de huidige maatschappij waar witte mensen de regels bepalen. Hoe we ons uitdrukken, moet binnen die lijntjes passen. Dat maakt dat er bepaalde denkpatronen en verwachtingen heersen, zeker bij zwarte mensen of mensen van kleur. Ik mag niet te luid zijn, bijvoorbeeld. En dat geldt voor alle manieren waarop je luid kan zijn. Als ik een felle kleur draag, merken mensen dat meteen op. Bij de opmerking dat iets mooi bij mijn huidskleur past, vraag ik mij ook altijd af: waarom? Dat zijn kleine dingen maar die stapelen zich op. Zwarte mensen mogen ook niet te vrolijk zijn. Als ze al blij mogen zijn, is het als ze Zwarte Piet bij een Sinterklaasfeest mogen spelen.”
Privileges gebruiken
Werd je zelf al gediscrimineerd?
“Dat zijn vragen waarop je het antwoord eigenlijk al hebt. Racisme bestaat, net als seksisme, of trans- en holebifobie. Ik ben een slachtoffer van seksisme en racisme, zowel binnen als buiten de LGBT+ gemeenschap. Dat is een feit. Zolang discriminatie in de grotere gemeenschap bestaat, leeft het ook in de LGBT+ community. We zouden als gemeenschap niet telkens die uitleg moeten geven.”
Neemt discriminatie de laatste tijd toe of af volgens jou?
“Ik merk dat de verdraagzaamheid van witte mensen tegenover minderheidsgroepen afneemt, zeker tegenover zwarte mensen of mensen van kleur. Het is een soort onderdrukking die altijd is gebleven. En misschien is er wel nog minder tolerantie sinds de terroristische aanslagen in Brussel (van 22 maart 2016, red.). Veel mensen durven nu racistische gedachten uitspreken. Verbetering zie ik alleszins niet.”
Het is aan het witte individu om zijn privileges te gebruiken en zo zwarte mensen en mensen van kleur toch een stem te geven
Wat kan er binnen de LGBT+ gemeenschap gebeuren tegen discriminatie?
“Wil je dat er een groter effect is en geen eenmalig wapenfeit, moet je mensen van kleur of mensen uit een andere minderheidsgroep aannemen, ervoor zorgen dat ze zelf kunnen bijdragen aan oplossingen.
"Het is enorm belangrijk om ze te betrekken bij beslissingen over hun gemeenschap(pen). Want als je als individu zelf niet tot een bepaalde minderheidsgroep behoort, denk je er ook niet of anders over na. We hebben bijvoorbeeld de mond vol van ‘diversiteit’. Toch wordt de definitie daarvan nog steeds bepaald door personen die er zelf niet aan voldoen: witte mensen. Het is aan het witte individu om zijn privileges te gebruiken en zo zwarte mensen en mensen van kleur toch een stem te geven.
"En dat is vrij simpel. Zo was ik op een bijeenkomst waar zwarte en witte vrouwen en witte mannen aanwezig waren. Een van de zwarte vrouwen probeerde toen iets te zeggen aan een witte vrouw, maar ze werd telkens onderbroken. Opeens stond een witte man recht om te zeggen dat ze daarmee moesten ophouden, zodat de vrouw kon spreken. Hij gebruikte zijn witte privilege om die zwarte vrouw te laten praten.”
Eerste zwarte vrouwelijke coördinator
Hoe blijf je gemotiveerd in je strijd voor gelijkheid?
“Ik heb geen andere keuze. Het is een strijd die ik al bijna heel mijn leven voer. Als ik bijvoorbeeld eens een dag voor mezelf zou nemen en niets zou doen, zouden witte mensen niet enkel mij maar mijn hele gemeenschap veroordelen. Ik kan dus niet anders. De meeste witte mensen veronderstellen wel dat iedereen gewoon spreekt over de zwarte gemeenschap, maar dat is niet zo. Ik heb nog de moed en energie om dat uit te leggen. Ik heb daar nog ruimte voor in mezelf.
"Het is ergens ook een verplichting die ik mijzelf heb opgelegd, omdat ik besef dat ik privileges heb. Ik ben de eerste zwarte vrouwelijke coördinator van het RainbowHouse en heb dus een belangrijke positie bij een instelling die iets betekent, zeker voor de LGBT+ gemeenschap in Brussel . Daarnaast richtte ik samen met mijn vrienden Rainbow Nation op. Voor mij is het enorm belangrijk om die verwezenlijkingen ten volle te benutten."
Meer weten over Rainbow Nation Brussels? Like de Facebookpagina.
Eigen verslaggeving