Hoe knus de herfst ook mag zijn met zijn tv-avonden met fleece dekentjes en gemberthee, hij zorgt er wel voor dat er minder zonnestralen op mijn snoet vallen. Daardoor neemt mijn energiepeil wel eens een duik tijdens dat seizoen. Traditiegetrouw verwacht ik deze herfst dus ook een telefoontje van mijn bezorgde mama. Elk jaar herinnert ze me eraan om een vitaminekuur bij de apotheek te halen. “Zodat je lichaam weerbaar is voor de barre winter die op komst is.” Gehoorzaam als ik ben, volg ik haar goede raad op.

Weerbaarheid is niet enkel een lichamelijke kwestie. Ook je mentale weerbaarheid verdient aandacht, los van het seizoen. Constant stevig in je schoenen staan is niet voor elke LGBT+ persoon altijd even evident, ook voor mij niet. We dragen allemaal een rugzak met levenservaringen en herinneringen met ons mee. We moeten beseffen dat het leven niet altijd een feest is, en dat dat oké is.

Laten we er gewoon voor elkaar zijn. Een goed gesprek, een knuffel of een onverwachts bezoek… Het lijken evidente zaken, maar vaak verliezen we die kleine dingen uit het oog tijdens ons jachtig bestaan. Terwijl net die kleine dingen onze mentale weerbaarheid een serieuze opkikker kunnen geven.

Zelfs als de bladeren vallen, weet dan dat je er een handvol kunt oprapen en in de lucht gooien. Dans, spring en lach als een kind. Koester dat moment en deel het met anderen.

Deze column verscheen ook in ZiZo 144. Je kan een gratis exemplaar van ZiZo meenemen in onze afhaalpunten. Of neem een abonnement, dan krijg je het nummer toegestuurd.