Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Ben ik maar zo ruimdenkend?
“Voor eens en voor altijd: ben je hetero, homo of bi? Je speelt met mijn voeten.” Trillend staarde ik X aan in de Vooruit. We hebben een stormachtige vriendschap. Een vriendschapsband van een zodanige intensiteit dat je ze moet koesteren als je het geluk hebt ze tijdens je leven te vinden. Om dezelfde reden, het intense karakter, kunnen we amper met elkaar overweg.
Als boezemvrienden spendeerden we tijdens onze uniefjaren dag en nacht samen. Ik werd verliefd op hem, hij had vriendinnetjes. We kusten eens. Jaren passeerden. Ik was nog altijd verward. Bij alweer een ambigue opmerking van zijn kant wilde ik het in de Vooruit ‘voor eens en voor altijd’ uitklaren. Als 25-jarige leef je nog in de illusie dat dat kan, zaken ‘voor eens en voor altijd’ uitklaren.
“Ik ben hetero, maar waarom toch dat hokjesdenken”, vroeg hij. “In je artikels doe je niet anders dan ze tegengaan en nu ga je ze tussen ons in stand houden.”
Na die avond heb ik X niet meer gezien. Ik ben koppig en wil mezelf emotioneel beschermen, hij is ook een keikop. Zijn woorden zijn wel blijven resoneren. Ergens ben ik teleurgesteld in mezelf. Ben ik maar zo ruimdenkend?
In haar recente essay ‘Voel je vrij om de liefde te doen’ formuleert de Nederlandse filosofe Marli Huijer mijn onvermogen zo: “Hoe tolerant we ook zijn tegenover een diversiteit aan seksuele identiteiten, we worden normerend zodra iemand zich tot een identiteit heeft bekend. Hoeveel letters er ook worden bedacht voor nieuwe identiteiten, iedere letter kent zijn eigen voorschriften die scherp omschrijven wat mag en wat niet. Wie eenmaal een identiteit te pakken heeft, kan daar slechts met moeite aan ontsnappen.”
Als homoman eigen ik mezelf bijna vanzelfsprekend de eigenschap ‘open-minded’ toe, maar misschien gaat die ruimdenkendheid niet zo ver als ik mezelf voorhoud
Als homoman eigen ik mezelf bijna vanzelfsprekend de eigenschap open-minded toe, maar misschien gaat die ruimdenkendheid niet zo ver als ik mezelf voorhoud. Misschien zijn mijn verwachtingen over iemands identiteit scherper afgebakend dan ik wil toegeven. Misschien is het net mijn homo-zijn dat ervoor zorgt dat ik zo aan identiteit vasthoud. Vroeger verraadde iemands homoseksuele geaardheid een levensverhaal, een worsteling, een soundtrack en een lijst van geadoreerde celebrities, zoals columnist Frank Bruni eerder in The New York Times schreef. Tegenwoordig is dat steeds minder het geval. Wat homo zijn inhoudt, wordt met de dag moeilijker te definiëren.
De gemakkelijke kapstok die mijn geaardheid in het verleden voor mijn identiteit heeft geboden, is aan het afbrokkelen. Misschien dat ik me daarom zo vastklamp aan seksuele identiteiten en de verwachtingen die erbij horen. Misschien dat ik X daarom die vraag in de Vooruit stelde.
Fernand Van Damme is journalist bij De Morgen. Deze column verscheen ook in ZiZo 143. Je kan een gratis exemplaar van ZiZo meenemen in onze afhaalpunten. Of neem een abonnement, dan krijg je het nummer toegestuurd.
Eigen verslaggeving