Het antwoord is steeds weer: door voor mezelf te kiezen. Dus besloot ik dat mijn vorige naam niet langer representeerde wie ik was: non-binair. Uwi is dat wel. Die naam is ook zoveel meer. Uwi is mijn geboortenaam, de naam die mijn biologische* ouders me gaven. Het is de naam die me linkt aan mijn afkomst, aan mijn wortels. Het is een naam die ik steeds ben blijven koesteren, ook al sprak ik dat nooit echt uit. Het is de naam die ik mijn eerstgeboren kind wou geven, ongeacht het
geslacht,. Het is de naam die ik hier en daar (online) gebruikte als alter ego. Het is de naam die steeds terugkwam toen ik besloot mijn vorige naam te willen veranderen.

Lang zei ik dat ik het nog niet zeker was of ik wel een nieuwe naam wou. De vele lijstjes met genderneutrale namen spraken me niet echt aan en ik besloot het allemaal te laten rusten tot onze Belgische wetgeving het mogelijk zou maken om een X op de identiteitskaart te zetten. Maar het stoorde me steeds meer dat mijn naam exclusief vrouwelijk was. Dat mijn naam me steeds linkte aan Mevrouw-zijn. 

Plots wist ik het: Uwi. De naam die ik al mijn hele leven met me meedraag. Ik vertelde er mijn dichtste vrienden over, ik sprak het uit als ik naar mijn spiegelbeeld keek en rond Kerstmis wist ik het zeker: na nieuwjaar zou ik er werk van maken. En zo geschiedde.

Wat volgde waren enkele berichten in groepsgesprekken, het aanpassen van mijn sociale media en het inlichten van mijn ouders en collega's. In het moederschip zocht ik de halve zolder af naar mijn geboorteakte en voor de rest is het nu wachten tot er groen licht komt en ik mijn identiteitskaart kan laten aanpassen. Er staat dan nog geen X, maar wel alvast een genderneutrale naam.

Mijn verleden en de herinneringen die mijn vrienden en familie aan mij hebben, dragen natuurlijk mijn vorige naam. Het is mijn wens dat iedereen vanaf nu hun best doet om mijn nieuwe naam te gebruiken, ook al praat je over mijn oude zelf. Dat is mijn persoonlijke keuze, iedere persoon die een naamswijziging doet moet dit voor zichzelf uitmaken. Je doet er dus goed aan om het gewoon even te checken bij die persoon. 

Ik voel ik geen afkeer tegenover wie ik was in het verleden. Mijn oude ik bracht me tot wie ik nu ben. Maar het klopte gewoon niet meer. Op papier ben ik nu pas Uwi, maar eigenlijk was ik dat altijd al. En dat geldt ook voor al die andere mensen. We werden niet onze nieuwe ik, we waren dat altijd al.

Op Instagram schreef ik onlangs "in mijn wildste dromen ben ik vooral belachelijk gelukkig." Wel, momenteel maakt het me belachelijk gelukkig als mensen me aanspreken met Uwi. Ik kijk er naar uit om mensen te ontmoeten die mijn oude naam niet eens kennen. Ik kijk uit naar elke verdere stap in deze transitie en hierdoor worden mijn demonen en doemgedachten elke dag een beetje kleiner. Ik ben er nog niet, mijn lichaam is er nog niet, maar 2020 is voor mezelf kiezen en authentiek zijn. Ook al is dat iets gemaakt. Ik zal mezelf zijn aan de meet.

Liefs, Uwi

Uwi is 28, non-binair en een van de woordvoerders van WJNH. Daarnaast geeft die nu en dan een inkijk in hun leven via sociale media. 

* Ik werd op tweejarige leeftijd geadopteerd uit Rwanda.

Non-binair wil zeggen dat iemand zich niet (exclusief) als man of vrouw identificeert. Voor hen staat gender los van hun biologisch toegekende geslacht en hun identiteit zweeft tussen of rond die begrippen.