9:30 — Er is afgesproken op de P&R-parking in Sint-Job, alsof we op het punt staan op CM-kamp te vertrekken. Een zekere nervositeit hangt in de lucht. Pins van de regenboog-A, waarvan mijn broer er daags voordien een handvol heeft meegekregen van het stadsloket, worden verdeeld. Maar niet opgestoken. Daarvoor is de schroom nog wat te groot. Wanneer de auto met de enige andere homo aankomt, wordt meteen een grapje gemaakt over het gestegen rendezvous-gehalte van de parking. Niet veel later vertrekken we noordwaarts.

Wat voorafging — Het was mijn broer die in april onder zijn vrienden een coalition of the willing had gesmeed om naar de Amsterdam Pride te gaan. Topidee, dacht ik. Pride is feest, en sowieso zou het goed zijn voor de machootjes die de meeste van die jongens toch een beetje zijn om eens helemaal ondergedompeld te worden in een oceaan van queerness. Maar later sloeg bij mij de twijfel toch wat toe. Zouden ze, eenmaal kopje onder, spartelen en verdrinken of toch op tijd leren zwemmen?

Tip: hou je van basiscomfort? Boek een eventuele overnachting voor het Pride weekend dan méér dan vier maanden op voorhand

11:08 — Aankomst op de parking van de Johan Cruijff ArenA, vanwaar we de metro naar het centrum zullen nemen. Op het perron een massa volk. Ik zie een eerste glitterbaard. Overal opgetrokken regenboogsokken, T-shirts met leuzes, het ene nog dieper uitgesneden dan het andere. De massa wurmt zich het te warme treinstel in. Veel zwetende lichamen dicht op elkaar gepakt… Van onder iemands oksel ontwaar ik een grimas op het gezicht van een van mijn reisgezellen. Oh jongen, grijns ik, dit is nog maar het begin.

11:50 — Tip: hou je van basiscomfort? Boek een eventuele overnachting voor het Pride weekend dan méér dan vier maanden op voorhand. Het enige centrumhotel waar wij nog kamers vonden, had een rating van anderhalve ster op Google. Een van de reviews: “WHATEVER YOU DO, NEVER STAY HERE!!!” De locatie is top en er zijn bedden, maar het is vochtig, in sommige kamers staan schimmelplekken op de muren, de service is erbarmelijk en er is geen ontbijt. Een hotel dus waar enkel marginale beren zouden willen verblijven. Enter: wij.

Willen mijn vrienden mij gebruiken als bliksemafleider voor eventuele homo-avances?

13:33 — De Prinsengracht. We zijn al een uur aan het zoeken naar het beste plekje om de boten te kunnen zien, maar het is duidelijk dat we de opkomst schromelijk onderschat hebben. Het krioelt van het volk. Uiteindelijk vestigen we ons op een suboptimale plaats met als enige voordeel de aanwezigheid van een fietswinkel die voor de gelegenheid tot slijterij is omgedoopt.

14:00 — De pins zijn ondertussen opgespeld. Ik word aangemaand om zichtbaarder te maken dat ik homo ben. Willen mijn vrienden mij gebruiken als bliksemafleider voor eventuele homo-avances? Of is het gewoon een aansporing aan mijn adres om meer los te gaan? Hoe dan ook, tijd voor mijn regenboogvlag.

15:14 — Een kolonne puppy play-liefhebbers passeert. De merkbare gêne ligt niet bij de puppy’s maar bij mijn reisgezellen. Goed zo, denk ik. Even later laat een van mijn vrienden vallen dat hij het toch wat raar vindt om zoveel 'stoere zwarten' handje te zien houden met hun same-sex liefjes of in strakke leggings te zien dansen op Chers 'Believe'. Kort nadien begint een zwarte man uitgerekend met hem te flirten. (“Jullie Belgen zijn altijd zó gezellig!”) Karma, lach ik. Beter begin je te zwemmen, makker.

Enkele tequilashotjes lijken als nectar uit de hemel neer te dalen en worden door het lot verdeeld

15:27 — Drank. Veel drank.

16:17 — “I’m totally gay!” Een man in wit kostuum en even witte, gigantische cowboyhoed passeert, duidelijk dronken. In zijn kielzog een groepje dat net zo gekleed is. Of dit een semiparodiërend vrijgezellenfeest van pummels is of net een oprecht homo-uitje met als category Ranch Realness, blijft onduidelijk. Exact de reden waarom ik van de Pride hou.

17:20 — Eindelijk. De Reguliersdwarsstraat, Nederlands bekendste gay straat en gelegenheidsopenluchtfuifzaal. En of er gefuifd zal worden. Enkele tequilashotjes lijken als nectar uit de hemel neer te dalen en worden door het lot (lees: Chwazi, zoek het op) verdeeld. Iemand vond het een goed idee om spacecake te halen. I guess we’re doing this.

18:23 - 22:30 — Vage flarden. Van een man in kikkerpak met blote ballen. Van ons reisgezelschap, gretig dansend tussen zwetende, dicht op elkaar gepakte lichamen. Van de moordende wc-drukte. Nog meer tequila. Een jongen in glitterpanty’s met een zweepje. Een van mijn vrienden, met dat zweepje. Een van mijn vrienden, met dat zweepje, slaand op de kont in die glitterpanty’s. Er wordt in een bekertje geplast — maar het wordt netjes weggegoten in de riolering, zo zijn we wel.

De groep raakt versplinterd, een wetmatigheid in het verloop van zo’n nacht

23:55 — Meerdere reisgezellen (*steekt hand op*) hebben ondertussen gekust met minstens één man. Ook heterovrouwen die interesse toonden (*doet hand terug naar beneden*) komen aan hun trekken. Zwem, jongens, zwem!

0:42 — De groep raakt versplinterd, een wetmatigheid in het verloop van zo’n nacht. Ik zie hier en daar een schim van een vriend, die echter even snel weer weg is. De ene wordt door een vrouw meegetroond naar de wc’s, de andere 'moést' een kebab hebben, nog iemand staat aan de toog te… tja, wat eigenlijk? Te staan.

1:19 — Geen enkel idee waar de rest is. Zelf ben ik in gesprek met drie Nederlanders, al kan ik mijn aandacht maar bij een van hen houden. Hij heeft de guitigste glimlach ter wereld, ogen als sterrenstelsels. Zijn hotel blijkt niet zo ver van het mijne.

***

3:03 — Ik nader ons hotel. Wat een geniale dag was dit, denk ik bij mezelf. Net wanneer ik wil binnengaan, stopt er een taxi voor de deur die een van mijn reisgezellen uitbraakt. In plaats van te gaan slapen, halen we tegen beter weten in nog een vleeskroket. Terwijl hij de zijne naar binnen werkt, zegt hij: “wat een geniale dag was dit.”

09:11 — Foto’s en filmpjes overspoelen de WhatsApp-groep. Meteen worden er plannen gesmeed om volgend jaar opnieuw te gaan. Vanuit bed kijk ik naar een schimmelplek op de muur en bedenk me: niemand heeft de 'talloor in uw broek'-mop gemaakt. Good swim.

Raf Njotea is scenarist. Hij schreef twee jaar mee aan de scenario's van Familie en helpt nu fictie ontwikkelen voor media- en storylab Zie Ze Doen.