Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Pride honeymoon in Mexico
Christophe is “Blind Getrouwd” en deelt tweewekelijks zijn verhaal over het avontuur met een LGBTI+-bril op. Is blind trouwen voor holebi’s helemaal anders of net helemaal niet? Iedere zondag om 19u55 op VTM.
De huwelijksreis is het moment voor het gelukkige paar om te bekomen van alle emoties. Eindelijk was er tijd voor ons twee, maar als het huwelijk jouw eerste date is, dan is op reis gaan zonder het vangnet van familie en vrienden om je heen even wennen. Daar sta je dan plots met z’n tweeën in een ver land.
Alleen elkaar
Het begint vanaf je de dansvloer verlaat en die vertrouwde gezichten moet achterlaten. ‘Oef’ want eindelijk kan je elkaar beter leren kennen en in ons geval te weten komen wie die man eigenlijk is. Maar ook ‘ai’, want je kan niet meer vasthouden aan degene die je kent. Vanaf hier moet je het met twee doen.
Al is dat laatste niet helemaal waar. Om alles in de Vlaamse huiskamers te krijgen komt daar ook een cameraploeg bij. Zowel Nick als ikzelf waren snel aan dat gegeven gewend omdat we gewoon die klik maakten en de communicatie tussen ons supergemakkelijk verliep. Die eerste momenten zijn ongetwijfeld bepalend in iedere relatie en de beelden liegen niet: het ging gemoedelijk en dat maakte het gemis aan ons netwerk net iets minder.
Het vooruitzicht van samen een reis te maken heeft ons bovendien nooit afgeschrikt, integendeel. Die nieuwsgierigheid naar de vakantiebestemming bracht ons alleen maar samen. Toen bracht Lotte Vanwezemael – expert in het programma en verantwoordelijk om de verbindingshormonen te stimuleren, iets waar deze twee enthousiastelingen weinig hulp bij nodig hadden – het verlossende nieuws: Mexico it is!
LGBTI+-huwelijksreis
Wereldwijd zijn er 69 landen waar homoseksualiteit nog altijd strafbaar is en je het risico loopt op een gevangenisstraf, enkel en alleen omdat je iemand liefhebt. Landen zoals Saoedi-Arabië en Iran zijn geen optie om het prille huwelijk tussen twee mannen te vieren, maar zij staan sowieso niet bekend als bestemmingen voor de perfecte huwelijksreis met parelwitte stranden en cocktails. Ook Kenia, Bali en Thailand – de drie andere bestemmingen voor de blind getrouwde koppels – zijn niet bepaald grote voorvechters voor LGBT+-rechten. Dat maakt de keuze van een reisbestemming voor holebikoppels moeilijker want uiteindelijk willen we onszelf zijn op vakantie en dat is niet altijd vanzelfsprekend als je voor iemand van hetzelfde geslacht valt.
Met de LGBTI+-rechten in Mexico zit het wel goed en in heel wat delen van het land is het holebihuwelijk gelegaliseerd. Voornamelijk in regio’s waar toerisme een belangrijk deel van de inkomsten genereert. In het binnenland ligt het gevoeliger en zijn er nog altijd regio’s waar de aanvaarding van holebi’s lager ligt.
We trokken richting Yucatan waar er duidelijk verschil zit op die mogelijkheid om te trouwen en dus ook in de aanvaarding. Gelukkig hebben wij daar gedurende de reis niets van gemerkt. Niemand keek ons vreemd aan of had een rare reactie, al zijn Nick en ik niet meteen de personen om hand in hand over straat te lopen of op het centraal plein een tong te draaien. Als we een reactie kregen dan was het omdat we een cameraploeg in ons kielzog hadden, dat helpt blijkbaar om de aandacht af te leiden.
Mr & Mrs
Geen rare blikken, maar het blijft altijd vechten tegen die perceptie. Op meerdere locaties heerste er duidelijk de verwachting dat er een bruid en bruidegom zouden verschijnen. De verplichte rozenblaadjes, kaarsen en hartvormpjes horen bij een honeymoonsuite, maar het is pas bij de handdoeken in zwanenvorm dat het opvalt: een van de zwanen had een sluier en roze bloemetjes aangemeten gekregen. Ook bij aankomst zie je de verwarring bij de receptie. Daar staat plots een ploeg van zes personen met twee vrouwen en vier mannen, maar wie is nu het gelukkige paar? Een keer was de (positieve) verbazing letterlijk van het gezicht af te lezen, maar over het algemeen bleef het bij eens voorzichtig polsen en niet al te verbaasd opkijken. Uiteraard zijn onthaalmedewerkers daar op getraind, maar ook wij zijn het als LGBTI+ gewoon geworden om duidelijk te maken dat we een holebikoppel zijn.
Hoe vaak krijgen we niet de vraag of we toch geen aparte bedden nodig hebben. Hoe vaak ontstaat er twijfel als er maar een handtekening vereist is en men ervan uitgaat dat de man de papieren tekent. Wat eveneens vertrekt vanuit een klassiek rollenpatroon alsof een vrouw haar handtekening niet kan zetten. Hoe vaak krijgen we de vraag of we als vrienden op reis zijn alsof partners geen optie is.
Toegegeven dat de reacties in heel wat gevallen neutraal of positief zijn als het duidelijk is dat je een koppel bent. Toerisme is natuurlijk een business en we staan daar tenslotte als klant, maar het blijft een extra drempel en het is voor mensen die misschien minder sterk in hun schoenen staan toch altijd een halve strijd.
Op reis gaan naar verre bestemmingen blijft een beetje opnieuw uit de kast komen. Ondertussen hebben we die eeltlaag gekweekt dus waarom zouden we het niet doen? Er zijn tenslotte nog veel plekken om te zien buiten Berlin Pride, Gran Canaria en le Marais, ook als LGBTI+-personen.
Meer informatie over de internationale strijd voor gelijke rechten voor LGBT+-personen vind je op de website van ILGA (The International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association) of kom naar het Belmundo-festival in Gent gedurende de maand maart.
Eigen verslaggeving