Het is best bijzonder dat een Vlaamse debuutfilm geselecteerd wordt voor Cannes, weet Ward Verrijcken ons te vertellen: “Zo’n nominatie is zeldzaam voor élke regisseur in élke natie van de wereld. Zeven à acht jaar geleden deed de Vlaamse film het goed in het buitenland, maar die populariteit was nu weer even gezakt.” klinkt het. “Toch is Lukas’ film blijkbaar goed genoeg om meteen in een zeer prestigieuze selectie terecht te komen. Dat maakt me ontzettend benieuwd naar Girl.” Voor regisseur Lukas Dhont is het vooral een aangename verrassing dat zijn debuut geselecteerd is voor het komende Filmfestival van Cannes: “Het is een ongelooflijk fijn gevoel om in een rijtje van regisseurs te belanden die ook mijn persoonlijke helden zijn.”

 

De laatste jaren zijn ‘diversiteit’ en ‘intersectionaliteit’ geliefde onderwerpen in de media: de outing van VTM-journalist Bo Van Spilbeeck als trans* vrouw deed veel stof opwaaien op TV, maar ook de #MeToo-beweging zet zich in voor vrouwen in de filmwereld. Toch gaat diversiteit om zoveel meer dan het nomineren van meer vrouwelijke filmmakers, meent Verrijcken: “Diversiteit gaat ook over mensen met een andere huidskleur, een andere seksuele oriëntatie of seksuele identiteit. Het is belangrijk dat een toegankelijk medium zoals film daar op inspeelt en dat filmische rolmodellen de wereld een geweten schoppen. Lukas en zijn film zijn daar een mooi voorbeeld van.”

 

Ook Lukas vindt het belangrijk om die representatie te verwerken in zijn werk: “In mijn films toon ik mensen waarvan ik het belangrijk vind dat ze getoond worden. Er zijn 300.000 transgenders in België en er is in Vlaanderen nog geen enkele langspeelfilm gemaakt met dit onderwerp, dus ik denk dat het de hoogste tijd was dat Girl gemaakt werd. Het is ook niet de zoveelste film met een transpersonage dat moet vechten tegen de ‘buitenwereld voor haar recht van bestaan. Het gaat om een gevecht met de binnenkant, want het is vooral Lara’s lichaam dat haar tegenwerkt. Ik denk dat dat een verhaal is dat nog niet verteld is.”

 

Maar waarom dan een jonge cis-man (de 15-jarige nieuwkomer Victor Polster) casten als een trans* meisje als je een film gaat maken over de inwendige worsteling van een trans* persoon? “Ik vind dat een hele interessante discussie in de filmwereld,” vertelt Lukas ons. “Waarom zouden we transgender acteurs niet casten voor transgenderrollen?” Zo is er bijvoorbeeld de serie Transparent, over een vader die op latere leeftijd beseft dat hij eigenlijk een vrouw wil zijn. Jeffrey Tambor (een cis-man) vertolkte de rol van Maura Pfefferman, een trans* vrouw - terwijl er in Hollywood talloze trans* vrouwen aan de bak proberen te geraken voor zulke rollen, maar niet gehoord worden. De serie probeerde dit feit goed te maken door het derde seizoen vol te stouwen met transgenderpersonages.

 

Lukas vertelt ons dat het bij Girl niet zo eenvoudig was. Nadat ze de casting volledig opentrokken naar zowel (trans*)jongens als (trans*)meisjes die ongelooflijk goed moeten kunnen dansen, zagen ze 500 jongeren van rond de vijftien. “Het werd al snel duidelijk dat het niet evident is om de kwetsbaarheid van iemand te portretteren die vijftien is én die effectief door dat transitieproces gaat. Door gesprekken met trans* vrienden weet ik dat trans* personen later vaak niet herinnerd willen worden aan dat proces. Om die kwetsbaarheid vervolgens vast te leggen via een medium als film - dat er altijd zal zijn, dat is allesbehalve evident.” Ook voegde Lukas aan zijn argumentatie toe: “Je hoeft niet hetero te zijn om hetero te acteren, net zoals je geen homo moet zijn om een homoseksuele rol te spelen. Om al die redenen samen hebben wij uiteindelijk gekozen voor iemand waarvan wij 100 procent zeker waren dat hij het personage met een enorme geloofwaardigheid kon neerzetten.” 

 

Het is nog niet bekend wanneer Girl in de Belgische filmzalen verschijnt.