De officiële titel naam de groep wordt volledig in hoofdletters geschreven, maar laten we hier de kalmte bewaren. Dat zal nodig zijn, want het verhaal van Brockhampton is allesbehalve rustig. Sinds 2017 heeft de band al vijf albums op de teller, waarvan de eerste drie (Saturation I, Saturation II en Saturation III) uitgebracht werden in amper een half jaar tijd. 

De band, die zichzelf omschrijft als 'De beste boyband sinds One Direction', werd opgericht door Kevin Abstract, die ook een solocarrière heeft. Abstract plaatste in 2010 al een bericht op een forum voor Kanye West-fans om te vragen wie er samen met hem een band wilde vormen omdat hij geen vrienden had. Daar kwam snel verandering in, want nadat de groep gevormd werd, woonden de bandleden zelfs een hele tijd samen. In hun teksten tonen de mannen zich van hun meest kwetsbare kant, ook al is de klank veelal ruw. Van racisme over holebifobie tot depressie: alles wordt aangekaart. 

Geen blad voor de mond

Voor Kevin Abstract staat zijn seksuele geaardheid centraal, ook in zijn teksten. In “Junky” heeft hij het er expliciet over: Why you always rap about being gay? ‘Cause not enough n*ggas rapping be gay. Where I come from n*ggas get called faggot and killed, so I’mma get head from a n*gga right here. In hetzelfde lied klaagt hij ook de hypocrisie van de gay community aan, waar ‘vrouwelijkheid’ nog te vaak als iets onaantrekkelijks gezien wordt: Is it homophobic to only hook up with straight n*ggas? You know, like closet n*ggas, masc-type. Abstract is ook niet bang om het te hebben over pijpen of gepijpt worden.

De zingende bandleden in de stijl van Saturation-albums. Midden bovenaan: Kevin Abstract.

En dan is er nog de befaamde uitspraak die Kevin voor een optreden naar het aanschuivende publiek riep: “This is a gays only event! Go home!” Onder fans is dat ondertussen uitgegroeid tot een meme, maar evengoed toont het waar Brockhampton om draait: provoceren en bovenal open-minded zijn. Wie geen respect heeft voor iedereen, is niet welkom. In mei 2018 werd Ameer Vann beschuldigd van seksueel misbruik door een aantal vrouwen. Hij was een van de kernleden van de groep en tevens het gezicht van de drie Saturation-albums, maar na de beschuldigingen werd hij onherroepelijk uit de groep gegooid.

Tabloids op jacht

Het is duidelijk dat Brockhampton en Kevin Abstract een nieuw tijdperk in de muziekwereld inluiden. In de westerse wereld werden leden van boybands niet zo lang geleden nog strikt in de kast gehouden. Pop bevond zich namelijk in een heel ander straatje dan de sterren bij wie queerness centraal stond, zoals Boy George of David Bowie. Zo werd angstvallig stilgehouden dat Lance Bass (*NSYNC) op mannen viel, tot 2006. En dan deed hij dat nog door zichzelf straight-acting te noemen, ofwel: niet verwijfd of stereotiep. Of denk aan de coming-out van Stephen Gately van Boyzone in 2006, die werd geout door een bewakingsagent die zijn verhaal aan The Sun had verkocht. Of Duncan James van Blue, die geout werd door News Of The World. Het is duidelijk dat roddelbladen rond die periode de jacht op LGBTI+-popsterren geopend hadden.

Anno 2020 lijkt de situatie al verbeterd te zijn, met queer popsterren als Troye Sivan, Janelle Monáe en Sam Smith. Al is er nog veel ruimte voor verbetering: toen Smith in 2019 aankondigde dat die non-binair is, werd die geconfronteerd met veel onbegrip. Ook bij de Zuid-Koreaanse sterren van K-Pop is queerness nog een taboe, waar zanger Holland als eerste uit de kast gekomen is. Geen van de leden van de immens populaire band BTS is openlijk LGBTI+, maar ze worden zo wel vaak beschouwd door de (veelal hetero en vrouwelijke) fans. Zuid-Korea heeft geen antidiscriminatiewetten om LGBTI+-personen te beschermen en jezelf outen blijft er nog steeds moeilijk. 

Normaal gezien hadden Abstract en co. in mei opgetreden in de AB en deze zomer op het podium van Rock Werchter gestaan. Het optreden in de AB werd verplaatst naar mei 2021.