“De campagne is gestart in mijn roeiclub, de KRCG. Tijdens een vergadering werd de nieuwe ledenlijst voorgesteld. Ik wist dat er heel weinig geoute holebi’s lid waren van de club: ikzelf en een andere jongen. Ik staarde naar het blad met de namen van 300 leden. Twee holebi's op een ledenaantal van 300? Ik heb zeker tien minuten naar het blad gestaard. Zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik ben totaal geen expert, maar de campagne is ontstaan uit mijn buikgevoel. Zijn er echt maar twee of durven anderen er niet voor uitkomen? Of kiezen holebi’s überhaupt niet voor een teamsport?”, zegt Simon.

De roeiers op de foto zijn lid van verschillende clubs en dit is een bewuste keuze. “In Gent zijn er drie verschillende roeiclubs: de KRCG, KRSG en GRS. Ik wou naar buiten komen als dé Gentse clubs. Ik wil met de hashtag een oproep doen naar de hetero’s uit allerlei sporten om op de foto te gaan met een holebi medesporter.”

Viraal op social media

Simon haalde maar liefst 5.000 likes op Instagram, bijna 1.000 likes en 460 shares op Facebook. “De dag voor de lancering had ik enorm veel stress. Ik had schrik dat de campagne niet ging aanslaan. Ik heb honderden e-mails gestuurd naar alle pers en alle sportverenigingen die ik kende. Er is heel veel reactie op gekomen”, vertelt Simon. “Ik weet niks meer van die dag. Het was één grote waas. Ik kreeg enorm veel berichtjes en reacties binnen.

De volgende dag werd ik wakker gebeld door Radio 2. Vanaf dan kwam het ene telefoontje na het andere. Ik heb alle interviews toegezegd, zonder na te denken over de stress. Ik leefde die dag in een rush, waardoor ik zelfs niks gegeten heb. Ik ging van het ene interview naar het andere. Focus WTV en Atv zijn zelfs op de roeiclub komen filmen. ’s Avonds zaten we in de talkshow van VTM. Het was gewoon go with the flow. Het is fijn om te zien dat mijn campagne zo een indruk heeft gemaakt. Ik had het gehoopt, maar niet verwacht. Zelfs in Amerika is er een artikel verschenen. Zweden, Frankrijk, Duitsland, Nederland. Het is gek dat het zo snel kan gaan.”

Wordt vervolgd

Ruben, Henri en Niels, de drie hetero’s op de foto, hebben de campagne ook gedeeld op hun social media. “We hadden een groepschat waar we elkaar op de hoogte hielden van wie ons contacteerde. Het was eerder een groepschat waar we samen aan het flippen waren. We zijn dat niet gewoon hé. Twee dagen erna ben ik gecrasht. Ik sliep amper en ik kreeg continu berichten. Ik was volledig van de kaart en ik heb een dag nodig gehad om te bekomen van de heisa. Mààr de storm is snel gaan liggen. Behalve de likes, die blijven binnenkomen. Na een week had ik weer een normaal leven. Gelukkig ben ik geen BV, het zou niet goedkomen”, lacht Simon. 

"Ik wil de campagne doortrekken naar andere sporten. Ik ben nu bezig met het laatste deel van de campagne en dat zijn de banners. Ik hoop op vijf banners met verschillende sporten, mensen met een andere huidskleur, vrouwen en mensen met een andere geloofsovertuiging. Ik wil inspelen op diversiteit. Het is de bedoeling dat ik alle gemeentes ga aanschrijven met de vraag of ze een banner willen ophangen in de gemeente. Ik wil niet alleen onze foto overal zien verschijnen, omdat de campagne bedoeld is voor alle sporten. 

Mijn doel is om op de Belgian Pride in mei een eigen stoetwagen te hebben met onze banner. Dat zou echt de max zijn. Het is enorm duur dus ik ga een sponsor moeten zoeken.”    

Simon hoopt dat mensen de hashtag blijven gebruiken. “Het belangrijkste is dat de campagne niet in de vergeetput geraakt. Ik wil dat ze nog een jaar actief blijft. Sinds de lancering hebben zich verschillende mensen geout in hun sportclub. Ik heb veel berichten gekregen met een bedanking en dat doet deugd.”