ZIZO deelt drie getuigenissen om te tonen hoe zo’n coming-out kan verlopen. Elk van de verhalen is uniek en werpt een blik op de beleving van de omgeving. Om de reeks af te sluiten, laten we vandaag Rhani en mama Sabrina aan het woord.

Rhani is een jonge twintiger die nu trots en vol vertrouwen kan zeggen dat ze op vrouwen valt. Ondanks haar positieve verhaal is dat niet steeds even evident geweest. Samen met haar mama praat ze over hoe ze beiden zijn omgegaan met Rhani’s seksualiteit.

Rhani: “Ik heb me thuis nooit echt moeten outen. Toen ik veertien was, had ik een vriendin, dat heb ik gewoon thuis kunnen vertellen. Ik had op voorhand al wel het gevoel dat het thuis aanvaard zou worden. Het was niet zo dat er thuis werd gepraat over iets als geaardheid, maar er werd zeker ook nooit afkeurend gepraat over homoseksualiteit.”

“Ik begrijp niet waarom ouders zich zouden schamen wanneer hun dochter of zoon lesbisch of homo is” - Sabrina, mama van Rhani

Sabrina (mama): “Voordat Rhani een vriendin had, had ik er zelf nooit bij stilgestaan dat Rhani lesbisch kon zijn. Niet dat ik daar een probleem van zou maken, het kwam gewoon nooit bij me op. Ik heb er zeker ook nooit moeilijk over gedaan, mij maakt het niet uit of ze op jongens of op meisjes valt.

Echt problemen voor en na haar outing hebben wij dan ook niet gehad. Je hoort weleens dat jongeren heel erg met zichzelf in de knoop liggen, maar dat ging bij Rhani vrij vlot, denk ik.”

Twijfel

Rhani: “Dat klopt niet volledig. In de periode na mijn eerste, korte relatie met een meisje had ik een moeilijkere periode om mezelf te accepteren. Mijn mama dacht dat ik zowel op jongens als op meisjes viel, en zelf twijfelde ik ook. Ik vroeg me af, “Ben ik wel lesbisch?”. Wanneer mensen toen vroegen of ik lesbisch was, ontkende ik dat altijd. Ik sloot het toen ook niet uit ooit een relatie met een jongen te hebben. Het voor mezelf uitmaken dat ik lesbisch was en dat accepteren heeft dus wel even geduurd. Tegelijkertijd heb ik er nooit moeite mee gehad aan vrienden te vertellen dat ik op meisjes val.”

Sabrina (mama): “Ik vind het zelf niet moeilijk om aan andere mensen te zeggen dat Rhani lesbisch is. Ik ben daar heel open over. Ik begrijp niet waarom ouders zich zouden schamen wanneer hun dochter of zoon lesbisch of homo is. Ik voel me niet per se verplicht het meteen aan anderen te zeggen, maar ik verberg het zeker niet.”

Rhani: “Het was wat moeilijker mezelf als lesbisch te outen bij de rest van mijn familie. Ik had meer schrik om het aan hen te vertellen, vooral aan mijn grootouders. Toen mijn tante en nicht het wisten, spoorden zij me erg aan om het ook aan hen te vertellen. Anders zou ik het blijven uitstellen, zeiden ze. Ik ben dan samen met mijn zus en nicht naar mijn grootouders gegaan. Dat was wel een serieuzere outing dan bij de rest van mijn familie het geval was. Gelukkig hadden zij er niet meteen een probleem mee.

Mijn papa heeft geholpen me te outen bij zijn kant van onze familie. Wanneer familieleden me vroegen of ik een vriendje had, zei ik van niet, terwijl ik eigenlijk een vriendin had. Iets in mezelf hield me op dat moment tegen het aan hen te zeggen. Mijn papa is dan tussenbeide gekomen en heeft gezegd dat ik een vriendin had. Op die manier heeft hij me eigenlijk geout. Op dat moment is er een enorme last van mijn schouders gevallen, de angst viel plots weg. Wel had ik het liever uit eigen initiatief gezegd dan dat iemand anders dat voor me moest doen, maar ik was opgelucht toen het gebeurd was. Bij mijn grootouders aan die kant van de familie was ik ook ongerust over hoe ze zouden reageren. Zij zijn gelovig en gaan nog regelmatig naar de kerk.”

Geluk

Sabrina (mama): “Ik heb me er geen zorgen over gemaakt dat Rhani misschien anders behandeld zou worden. Ik vermoed dat dat bij meisjes gemakkelijker gaat of minder gevoelig ligt dan bij homoseksuele jongens. Lesbische meisjes worden doorgaans, denk ik, gemakkelijker geaccepteerd dan dat bij homoseksuele jongens het geval is.”

Rhani: “Ik heb zelf gelukkig geen tot weinig negatieve reacties gekregen. Ik verschoot zelf toen er heel negatieve reacties kwamen op lesbische en vooral homoseksuele personages in televisieprogramma Thuis. Ik had niet verwacht dat er nog zoveel mensen negatief stonden tegenover homoseksualiteit. Waarschijnlijk omdat ik dat dus zelf niet ondervonden heb.”

“Het geluk van je kind moet altijd op de eerste plaats staan” - Sabrina

Sabrina (mama): “Aan andere ouders met een lesbische dochter of homoseksuele zoon, of trans dochter/zoon, wil ik vooral zeggen dat de geaardheid van je kind helemaal niet van belang is. Als ouder wil je alleen maar dat je kind gelukkig is, meer hoeft dat niet te zijn. Het geluk van je kind moet altijd op de eerste plaats staan.

Ik heb zelf niet deelgenomen aan contact- of hulpgroepen voor ouders van holebi’s. Ik kende er ook geen, eerlijk gezegd. Ik denk ook niet dat ik er nood aan gehad zou hebben, maar ik vind het wel een fijne gedachte dat die wel bestaan. Vooral voor ouders die het wel moeilijker hebben met de geaardheid van hun kind.”