Na mijn studentenjaren bleef ik er wonen en mijn kinderen werden geboren als Gentenaar. Zij dragen een strop tijdens de Gentse feesten. Zij hebben een fijne school en geweldige leerkrachten. En zij hebben een stad die lééft, zoals wij dat graag doen.

En dan zijn er ook zo van die dagen zoals zaterdag 12 mei 2018 er één was. Een familiedag met als slogan 'Elk gezin anders, allemaal Gent', georganiseerd door çavaria, Casa Rosa en de stad zelf. De Kammerstraat werd omgetoverd tot een uitnodigende plek voor kinderen en diens ouders. 

Het eerste wat de aandacht van mijn kinderen trok was het springkasteel. Terwijl ze zich in het kleurrijke ding aan sprongen waagden van minstens één meter hoog en het uitriepen van de pret, slenterde ik langs de infostands en kraampjes met zoetigheden en juweeltjes. 

Sinds die dag loop ik rond met een draagzak van Unia, omdat instanties als deze er zijn om onrecht te bestrijden, hetgeen perfect samenvalt met mijn rechtvaardigheidsgevoel. 

Ik maakte een praatje met een agent die aan een stand stond van de lokale politie. De man had me bijna overtuigd om zijn collega te worden. Want ik wist niet dat er zoveel mogelijkheden waren. Na enkele dagen diep te hebben nagedacht, ga ik toch passen. Het is alleszins geweldig dat ook de politie aanwezig was, want die dag werden er bruggen gebouwd tussen mensen.

Er waren workshops voor de kinderen, voor de ouders of voor beiden samen. 

De workshop ‘Stoere meisjes en lieve jongens’ deed ouders stil staan bij welke clichés er leven over meisjes en jongens en hoe je ervoor kan zorgen dat deze onze kinderen niet beperken in hun mogelijkheden. 
Ouders en kinderen konden samen experimenteren rond wetenschap en technologie in de workshop ‘STE(A)M’ en maken iets leuks om mee naar huis te nemen. De kinderen konden samen met hun ouders op yoga-avontuur. Ergens zag ik dat wel zitten, maar toen ik me inbeeldde hoe mijn zoon nauwelijks stil kan staan tijdens het aantrekken van zijn kleren, dacht ik dat het misschien toch niet zo'n goed idee was.

En aangezien mijn kinderen zich gedurende drie volle uren wisten te amuseren met wat op straat was te beleven, wou ik hun pret niet bederven.

Terwijl mijn dochter van de grime naar het springkasteel navigeerde en via de circusspelen naar de volksspelen huppelde, kwamen we elkaar altijd weer tegen. Mijn zoon vond het droog zwemmen hilarisch (inclusief duikbril en grappige zwembegeleider), alsook het mannetjesspel. Een volksspel waarbij je met een balletje aan een touw de mannetjes omver moest krijgen. Hij heeft daar getoond dat hij niet snel opgeeft en dat kinderen zich vermaken met de simpelste dingen.

En dan was er natuurlijk ook het welgekomen ijsje op deze zonnige dag. De lange rij aan de wagen, verraadde dat er redelijk wat volk was en misschien ook een beetje dat het ijsje gratis was.

Het was een heerlijk rustige, ongedwongen, fijne dag. Het was eenvoudig, humoristisch, positief, kleurrijk, gezellig. Merci Gent, merci Cavaria. Tot volgend jaar.