Cijfers van Lumi scheppen een grim beeld van het mentale, fysieke en sociale welzijn van de LGBTI+-community. Tussen midden maart en midden mei kreeg de opvang- en infolijn voor vragen rond gender en seksuele voorkeur 65 procent meer gesprekken in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. 12 procent van de gesprekken gaan over angst, eenzaamheid en depressie, in 5,7 procent van de gevallen over suïcide.

En die cijfers zijn maar een begin. Experten zijn het erover eens dat ook heel wat leed onder de radar blijft. Omdat niet iedereen de stap naar hulp durft te zetten, bijvoorbeeld.

Achter de cijfers

ZIZO sprak met Monica, Marleen en Nick, die het tijdens deze coronacrisis ook moeilijk hebben en erover wilden getuigen.

Monica (zij/haar, 24)

“Voor de lockdown van kracht ging, voelde ik me angstiger en raakte ik sneller geïrriteerd dan nu. Ik probeer niet te veel na te denken over waarom dat het geval is. Ik maak er het beste van en geniet van mijn leven. Enerzijds mis ik het wel om met mensen af te spreken. Ik ben een sociaal persoon en mis die connecties. Ik wil weer met mijn vrienden door de straten lopen. Ik ben daar niet bang voor, maar helaas weet ik dat andere queer personen dat wel zijn.

Aan de andere kant leef ik in een veilige bubbel. Ik woon op de eerste verdieping van een huis met drie niveaus en vrienden van mij wonen op de andere twee verdiepingen. We zijn allemaal trans personen uit Georgië, dus ik kan mezelf zijn hier. Als ik naakt door de gang wil lopen, kan dat gewoon. (lacht)

Ik heb een jaar en drie maanden moeten wachten op een afspraak bij het genderteam. Ik kan niet wachten om eraan te beginnen - Monica

Ik had ook plannen om naar de centrum voor seksuologie en gender van het UZ Gent te gaan. Maar door de coronasituatie kon dat niet doorgaan. Volgende maand heb ik weer een afspraak dus ik hoop dat alles goed verloopt. Ik wil hormonen krijgen en verdere stappen zetten in mijn fysieke transitie. Ik heb een jaar en drie maanden moeten wachten op deze afspraak. Ik kan niet wachten om eraan te beginnen.

Deze zomer wil ik me aanmelden bij een muziekacademie omdat muziek mijn passie is. Ik zing waar en wanneer ik maar kan. Het geeft me rust. Ik wil in harmonie zijn met mezelf, dus ik hoop dat ik snel op een podium kan staan.”

Marleen (zij/haar, 58)

“Mijn lockdown is al in januari begonnen. Ik ben toen na een verkeersongeval in het ziekenhuis beland, waarna ik een maand in een zorgflat verbleef. Net toen ik thuiskwam, traden de veiligheidsmaatregelen in werking. Mijn werk en vrijwilligerswerk werden allemaal plots on hold gezet. Enerzijds miste ik het wel maar anderzijds was het een rustpunt. De wereld draait nu meer volgens mijn ritme. Als ik nu met iemand contact wil, kan ik dat gewoon vanuit mijn zetel doen.

Voor mij is het een voordeel dat door de coronamaatregelen veel online kan doorgaan. Ik heb minder kopzorgen over hoe fysiek ontoegankelijk onze maatschappij is. Ik hoef er nu niet over na te denken hoe ik ergens naartoe kan gaan. Dat is comfortabeler en hopelijk blijft die extra toegankelijkheid. Zo mochten mensen die eerst niet thuis mochten werken dat nu plotseling wel doen. Het is duidelijk dat die drempel wél verlaagd kan worden.

Ik heb nu minder kopzorgen over hoe fysiek ontoegankelijk onze maatschappij is - Marleen

Fysiek heb ik wel allerlei ongemakken ervaren. Ik krijg al vijftien jaar lang kiné en plotseling ging dat niet meer door. Ik was net goed op weg mijn conditie opnieuw op te bouwen. Sinds een aantal weken ga ik weer naar de kinesist maar die achteruitgang moet ik eerst inhalen. Ik kon ook niet meer op verplaatsing aan fitness doen en zwemmen is waarschijnlijk nog een tijdje geen optie. Ik kreeg dat allemaal in een week te horen. Dat is mij zuur opgebroken.

Uiteindelijk hoop ik dat we op bepaalde vlakken niet terugkeren naar het leven van voor de crisis. Ik wil graag opnieuw fysiek contact met familie en vrienden, maar we zijn bijvoorbeeld niet goed bezig op het vlak van reizen of consumeren. Sommige mensen leren nu pas hun eigen omgeving kennen. Ik hoop ook dat de verstilling een blijvend effect zal hebben, dat we de rush die we hiervoor altijd als normaal beschouwden, kunnen loslaten.”

 

Nick (die/hun, 21)

“Ik ben een queer migrant en woon ongeveer twee jaar in België. Ik kwam alleen naar hier en heb hier geen familie of veel vrienden. Daarnaast worstelde ik al met psychische problemen die verband hielden met trauma’s die ik ervoer als een queer persoon die opgroeide in een homofobe samenleving. Het hele migratieproces in België doorlopen, was mentaal moeilijk voor mij. Je hebt ook geen idee wat je leven zal inhouden als je papieren in orde zijn. Er is geen begeleiding.

Voor de crisis deed ik ook verschillende activiteiten en die hielpen me om mijn trauma’s uit het verleden het hoofd te bieden. Ze dienden als therapie voor mij, dus in de lockdown zitten is slecht voor mijn mentale gezondheid. Momenteel heb ik als queer migrant het gevoel dat ik geen hogere betekenis heb om te leven.

Queer migranten worden meestal van alles uitgesloten - Nick

Ik woon met tien mensen in een huis en verblijf meestal in mijn kleine kamer. Als ik zou moeten zeggen hoeveel ik mezelf kan zijn in mijn huis op een schaal van een tot tien, dan zou ik het een vier geven. Door de lockdown is dit verergert. Normaal gezien gaan mijn huisgenoten naar hun werk of doen ze andere activiteiten, maar nu is iedereen thuis. Ik krijg te maken met homofobie en armoede wat het voor mij nog moeilijker maakt om mezelf te zijn of een oplossing te vinden.

Ik ben niet de enige die het moeilijk heeft. Het is ook een uitdaging voor andere queer migranten. Wij worden meestal van alles uitgesloten. Er wordt niet over ons gesproken. Als ze over migranten praten, bijvoorbeeld in het journaal, hebben ze het nooit over queer migranten. We moeten in de conversatie betrokken worden.”

----------------------------

Heb je naar aanleiding van dit bericht nood een aan een gesprek? Contact opnemen met de Lumi kan via www.lumi.be of 0800 99 533. Je vindt er ook heel wat coronatips. De Zelfmoordlijn 1813 is bereikbaar via het telefoonnummer 1813 en de website. Ook çavaria biedt ondersteuning in tijden van corona.