Deze getuigenis van Patrick en Tina kadert in een reeks voor het vernieuwde lumi.be. Daar vind je sinds dinsdag 10 september - onder meer - als ouder(s) van holebi tools en verhalen van andere ouders om je te helpen omgaan met de coming-out van je zoon of dochter. Dat de nood er wel degelijk is, blijkt ook uit wat Tina en Patrick met ons deelden.

“Mats was dertien toen hij zich bij ons outte, maar we hadden al van toen hij nog een kleine Mats was een vermoeden”, steekt Tina van wal. “We vonden eerder ook al een briefje op z’n kamer waarin het zwart op wit stond. Maar we wilden hem er niet mee confronteren, of zijn vertrouwen schenden door er zomaar over te beginnen. We kozen ervoor zijn tempo te volgen, al was dat moeilijker dan het eigenlijk accepteren - wij hadden het al lang een plek gegeven.”

De hele situatie heeft zwaarder op ons gewogen dan het moment dat hij het vertelde. Dat was echt een opluchting. Eindelijk, het is eruit, zo’n gevoel

Lijdensweg voor Mats én zijn ouders

Voor Mats was het enorm zwaar om het aan zijn ouders te vertellen. “We hadden nochtans al vaak gezegd dat hij bij ons met alles terecht kon”, gaat Mats’ vader Patrick verder. “Op school liet hij het hangen, had hij moeite om zich te concentreren. Thuis was hij vaak opvliegend, geïrriteerd.” Tina: “We hebben eens een discussie gehad die echt ontploft is. We waren erachter gekomen dat hij zichzelf verminkte... Hij zei ‘Mama, je weet niet welke pijn ik voel’. Ik dacht toen, ja, nu gaat het komen. Maar hij is naar school gegaan en daar ingestort. Hij kon het niet meer zelf verwerken of voor zich houden. De school heeft ons gebeld en we zijn onmiddellijk ernaartoe gereden.”

Voor Tina en Patrick was het enorm moeilijk dat Mats er nog niet voor uit wilde komen en er zelf zo onder leed. “De hele situatie heeft zwaarder op ons gewogen dan het moment dat hij het vertelde. Dat was echt een opluchting. Eindelijk, het is eruit, zo’n gevoel.” 

“Geen angst voor aanvaarding, wel voor teleurstelling”

Mats had zich eerder al geout bij zijn scouts- en toneelvrienden, allebei positieve ervaringen. Dus waarom was het zo moeilijk de stap naar z’n ouders te zetten? Tina: “Tijdens het gesprek op school toen hoorden we eindelijk waarom hij het al die tijd voor zichzelf probeerde houden. ‘Ik wou jullie niet ontgoochelen’, zei hij. Hij was bang dat hij ons zou teleurstellen omdat hij niet beantwoordt aan het stereotiepe huisje, tuintje, boompje-verhaal.” Voor Tina en Patrick was het een hele opluchting dat het eindelijk ‘officieel’ was. “We hebben hem gerustgesteld en konden eindelijk verder met ons gezin”, aldus Tina.

Durf steun zoeken

“Als hij ouder geweest was, hadden we het misschien zelf wel anders aangepakt”, klonk het bij Patrick. “Dan hadden we misschien wel een gesprek gestart over onze vermoedens, maar hij was heel jong, en een puber is zo gevoelig als het op privacy aankomt. We wilden de relatie met onze zoon niet doen ontploffen. Dat was het moeilijk, dat evenwicht vinden.”  Tina: “Toen ik dat briefje op z’n kamer vond, heb ben we gemaild naar de opvoedingslijn, om te vragen wat we ermee moesten. Zij raadden ons toen aan om niet te snel dieper te gaan graven, maar Mats zijn tijd te gunnen. Achteraf gezien ben ik blij dat ze ons toen dat antwoord gegeven hebben.”

“Na de coming-out ben ik ook naar de werkgroep Ouders van Holebi’s Gent gestapt”, vertelt Tina. “Niet omdat ik het toch niet kon aanvaarden, maar om ervaringen uit te wisselen met andere ouders. Hoe ga je het best om met problemen, hoe pakken anderen het aan. Zulke zaken. Vandaag gaan Patrick en ik nog steeds, omdat we het belangrijk vinden ook andere ouders die zoekende zijn te ondersteunen. 

Hij was bang dat hij ons zou teleurstellen omdat hij niet beantwoordt aan het stereotiepe huisje, tuintje, boompje-verhaal

Kom ook als ouder uit de kast

Tina en Patrick erkennen dat het voor ouders niet altijd even makkelijk is. “Het is oké dat je tijd nodig hebt om dat een plaats te geven, en bij de ene ouder lukt dat al sneller dan bij de andere. 

Maar zodra je zover bent, is het belangrijk om jezelf als ouder ook te outen. Zo help je je kind zoveel meer bij het aanvaarden, zich goed voelen, dan door het tussen vier muren te houden. Dan ga je je kind ergens toch aanleren het niet te tonen. Dat willen wij aan andere ouders meegeven.”

Dankzij het veilige klimaat dat Tina en Patrick thuis creëerden, kan Mats vandaag gewoon zijn wie hij is, zonder angst. “Dat willen wij nu ook aan andere ouders meegeven. Die open en eerlijke communicatie is zo belangrijk. Als je er voor elkaar bent en elkaar graag ziet, dan overwin je als familie veel.”

Wie nood heeft aan een gesprek kan ook contact opnemen met Lumi of het Transgender Infopunt. Je kan terecht bij Lumi via www.lumi.be, [email protected] en op 0800 99 533. Het Transgender Infopunt is te bereiken op 0800 96 136 of www.transgenderinfo.be.