Zoveel succes voor een project dat je initieel startte als een zoektocht naar meer homoseksuele mannen of koppels met kinderen in New York. Leg dat eens uit?
Bart Heynen: ‘In 2015 is het homohuwelijk eindelijk toegelaten in de Verenigde Staten. Sinds dan is er een soort van babyboom gekomen bij homokoppels. Op 11 miljoen New Yorkers zijn zulke geboortes uiteraard relatief. Het wil niet zeggen omdat er duizenden kinderen geboren worden, je ze daarom tegenkomt op straat. Ik zie het wel veranderen. Op de school van mijn kinderen ken ik al drie andere homovaders.’ 

Maar vroeger dus niet?
‘Nee, niemand. Vandaar dat ik mijn zoektocht in een fotoboek wou gieten. Ik moest dit doen voor ons, voor andere homovaders. Ik hoop dat het LGBT’ers inspireert om ooit voor een familie te kiezen, als ze dat zouden willen. Met een vijftal ouders heb ik nog regelmatig contact. Die gezinnen fotograferen heeft een nieuwe wereld voor me geopend. Een waar mijn kinderen ook veel aan hebben.’ 

Hoe heb je al die gezinnen gevonden?
‘Toen ik begon in 2016 was Instagram nog niet populair genoeg om te gebruiken, dus werkte ik samen met organisaties of magazines. Dat zorgde voor een eerste poule met families en die gezinnen verwezen me dan soms door naar andere ouders. Er zijn ook meer homovaders bijgekomen nadat ik buiten New York gaan fotograferen ben.’

Hadden de vaders een bepaalde drijfveer om zich te laten fotograferen door jou?
‘Al die ouders deden dat om voor meer zichtbaarheid te zorgen. Niet enkel naar andere LGBTQ+-gezinnen toe, maar ook naar hun eigen kinderen. Want ze zijn fier op hun familie. Ze willen laten zien dat zij niet de enige zijn met twee papa’s. Nu zijn we met z’n allen pioniers.’

Je foto’s tonen hele alledaagse taferelen, wat de beelden krachtig maken.
‘Ik heb geen extremen gefotografeerd, ik was op zoek naar de kleine, intieme momenten binnen iemands gezin. "Wij zijn homo en wij zijn vader", dat statement wou ik niet maken. De foto’s zijn veel subtieler.’

Zijn alle foto’s even toevallig genomen of vroeg je soms om een bepaalde pose aan te nemen?
‘Zie het als geven en nemen. Het eerste uur nam ik foto’s als de vaders met hun kinderen ravotten. Maar dat perfecte plaatje wou ik doorbreken. Want anders krijg je geen interessante beelden. Eigenlijk heb ik vooral veel tijd gevraagd, hoe langer hoe liever. Bij sommige gezinnen ging ik zelfs drie à vier keer terug. En dan belandde ik opeens mee in de auto naar school. Maar sommige families staan niet in het boek omdat ik dé foto niet heb kunnen maken. Toeval wil dat ik een van de ouders onlangs tegenkwam in de supermarkt en hij was heel enthousiast over de release, maar ik was vergeten zeggen dat zijn foto’s het niet gehaald hebben. ‘k Ben snel over iets anders begonnen, dat was nogal ambetant!.’ (lacht)

Heb je zelf al met je kinderen door het boek gebladerd?
‘Ja, maar ze zijn hem ondertussen kotsbeu.’ (lacht)

Hoop je dat zogenaamde traditionele gezinnen het boek ook leren kennen?
‘Ja, want ik wil met mijn boek tonen dat iedereen het recht heeft een familie te starten, los van je seksuele geaardheid. Het valt me op dat bij homoseksuele ouders de rollen in het gezin heel uitwisselbaar zijn. De taken in huis worden niet bepaalt door je geslacht. Die soms toch nog traditionele rolverdeling van een mama die voor de was en de plas zorgt en een papa waar je mee voetbalt, is er niet.’ 

Al bestaat een gezin al lang niet meer enkel uit twee ouders …
‘Nee, dus er staan ook alleenstaande homovaders in het boek. Voor sommigen was het een bewuste keuze om als single aan kinderen te beginnen, anderen zijn gescheiden. Zo zorgt een van de vaders alleen voor zijn kind, nadat zijn partner het niet meer zag zitten, maar de draagmoeder was ondertussen wel al vijf maanden zwanger.’

We publiceren bij dit interview drie foto’s uit jouw boek. Aan jou om er een fijne anekdote bij te vertellen.

Foto 1: Art en Jim met hun zoon Ethan en verloofde Rose
‘Dat is het oudste koppel met kinderen dat ik gevonden heb. Hun bijzonder verhaal speelde zich af in Washington. In de jaren ’80 werd de zoon door een van de twee geadopteerd, toen zonder partner. En volgens mij werd Jim later voogd en heeft hij Ethan ook geadopteerd. In die tijd hadden ze als homokoppel nooit de kans gekregen om samen de ouders te worden van Ethan.’

 

Foto 2: Pedro, alleenstaande vader van drieling, met Mandi (draagmoeder) en Sloane (eiceldonor)
‘Dit beeld geeft goed weer hoe draagmoederschap verloopt. Veel mensen begrijpen dat nog steeds niet. Je hebt een eiceldonor en de draagmoeder zelf. Dat zijn twee verschillende vrouwen, want zo heeft de donor nooit haar eigen kind gedragen. Pedro werd als vrijgezel papa van een drieling!’ 

Foto 3: Bart zelf en Rob met Ethan en Noah om 6.30 uur ’s morgens 
‘Dat was de allereerste foto. Hij is nog in Antwerpen genomen! Eentje die eigenlijk diende voor mijn vorig boek, ‘Slapers’. Het is een van mijn mooiste familiefoto’s. Dus deze foto gebruikte ik heel vaak om andere families te overtuigen.’

Via de voorverkoop is ‘Dads’ al uitverkocht, een tweede druk is in aantocht. Via o.a. Standaard Boekhandel en Bol.com komt het boek binnenkort weer in voorraad. Meer informatie krijg je via de website van Bart Heynen zelf.