Op welke leeftijd ben jij beginnen experimenteren met genderfluïditeit?

“Ik ben als veertienjarige uit de kast gekomen, een relatief jonge leeftijd. Mijn coming-out was tevens een vrijgeleide om te beginnen experimenteren met kledij, maar in het begin was dat nog relatief onschuldig. Ik had bijvoorbeeld een hele verzameling skinny jeans in alle mogelijke kleuren!

In het zesde middelbaar begon ik online enkele beautygoeroes te volgen, en werd ik meteen gebeten door de make-upmicrobe. Rond die tijd organiseerde ik ook mijn eerste fotoshoots, waarbij ik de modellen zelf opmaakte. Dat was een goed excuus om de verschillende make-up looks eerst op mezelf uit te proberen.”

Wanneer schakelde je een versnelling hoger?

“In de zomer voorafgaand op m’n achttiende verjaardag begon ik nagellak te dragen, maar dat botste thuis wel. ‘Mannen dragen geen nagellak’, was de eerste reactie van mijn ouders. Ik had er zelf ook wel wat moeite mee, want nagellak associeerde ik toen ook nog als iets übervrouwelijks. Diezelfde zomer postte ik op mijn toenmalige blog starttofashion.com de blogpost ‘Make-up has no gender’, waarin ik voor het eerst te zien was met een volledig opgemaakt gezicht.

In het begeleidende artikel stelde ik de kritische vraag waarom make-up voor mannen een taboe blijft. Dat artikel werd opgepikt door verschillende mediakanalen in België, en zo is de bal zo aan het rollen gegaan. Ik heb toen ook een tijdje voor Flair en Weekend Knack geschreven, maar miste het uitwerken van totaalconcepten: styling, interviewen, editen, fotograferen…”

Geen nieuwe Carry Bradshaw

Wanneer zag de website SPARKEL het levenslicht?

“SPARKEL bestaat sinds mei 2018. Mijn eerste blog starttofashion.com was ik begonnen in 2013, en deze had ondertussen al heel wat lezers, maar ik merkte dat ik een andere richting uit wilde. Qua visuals en editorials had ik nood om door te groeien en daarom heb ik besloten om met SPARKEL een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Starttofashion was ook een persoonlijke blog, terwijl ik met SPARKEL een platform wil creëren met andere stemmen uit de queer community. Zo schreef Arthur Deweer van Casa Rosa onlangs een opiniestuk over hoe Tumblr zijn seksualiteit heeft helpen vormen, en waarom het jammer is dat alle expliciete content nu van dit platform verdwijnt. Het is dus belangrijk dat mensen mij niet als een queer messias zien en daarom vind ik diversiteit op SPARKEL een must.”

Voor de meeste van mijn looks vertrek ik vanuit mijn buikgevoel. Mode is fun en niet elke outfit moet doordacht zijn of overgeanalyseerd worden

Toch geef je bezoekers een inkijk in je eigen leven en stel je je soms kwetsbaar op. Is het voor jou makkelijk om zulke intieme onderwerpen de wereld in te sturen?

“Ik heb er geen problemen mee om mijn levensvisie en ervaringen te delen met onbekenden. Maar onderwerpen zoals liefde, relaties en seks liggen natuurlijk wel iets delicater. Enerzijds is er altijd een tweede persoon bij betrokken, die het misschien niet zal appreciëren als er intieme zaken over hem online komen te staan. Ik respecteer dat ook en gooi daarom niet alles Carry Bradshaw-gewijs op het internet.

Anderzijds bezoeken mijn ouders ook geregeld de website en ik wil niet dat ze zich oncomfortabel voelen door mijn ontboezemingen. Ik ben dus best open over seks, maar toch houd ik rekening met bepaalde mensen.” Ook fashion heeft een prominentie plaats op SPARKEL.

Wat betekent mode voor jou?

“Ik neem mode niet al te serieus en zoek graag grenzen op. Een roze tulejurk op een zaterdagavond? Watch me! Voor de meeste van mijn looks vertrek ik vanuit mijn buikgevoel. Mode is FUN en niet elke outfit moet doordacht zijn of overgeanalyseerd worden. Ik draag kleding die iets met me doet, gevoelsmatig iets in mij teweegbrengt en hou daarmee geen rekening of ik die stukken in de mannen- of vrouwenafdeling vind.”

Heb je favoriete ontwerpers?

“Begin maart heb ik Paris Fashion Week aandachtig gevolgd. Daarom ben ik momenteel volledig in de ban van Y/Project, dat onder artistieke leiding van de Belgische ontwerper Glen Martens staat. Ook de show van Paco Rabanne heeft me aangenaam verrast. De genderfluïde looks van Paloma Spain konden me dit seizoen opnieuw bekoren. En qua juwelen volg ik het Londense merk Alan Crocetti al een tijdje.

Al deze collecties spreken me aan omdat ze erg conceptueel zijn, met dramatische en soms overdadige elementen. Ik hou van over-the-top, waarbij felle kleuren clashen met extravagante silhouetten uit kilometers tule, maar tegelijk kan ik ook de kleinste details in een minimalistische look enorm appreciëren. Daarom is Maison Martin Margiela een van mijn absolute favorieten.”

Het is niet makkelijk om voor iedereen een vertrouwenspersoon te zijn

Je noemt geen herencollecties?

“Mijn focus ligt inderdaad op damescollecties, omdat ik herenmode zo verschrikkelijk saai vind. Als ik naar menswear kijk, heb ik een enorm dertien-in-een-dozijn-gevoel. Herenmode evolueert niet en blijft enorm hangen in traditionele kledingstukken en combinaties: een broek, een hemd of T-shirt en een trui of jasje. Bweuk. De modewereld bestaat nochtans uit veel invloedrijke mannen die het huidige modebeeld mee hebben gevormd.

Denk maar aan de ondertussen iconische collecties die John Galliano voor Dior heeft gemaakt. Of het merk Versace, dat zijn hoogdagen kende onder leiding van wijlen Gianni Versace. En wat zou Chanel geweest zijn zonder Karl Lagerfeld? Op vlak van Belgische ontwerpers kan ik Dries Van Noten wel appreciëren. Hij denkt minder conventioneel en maakt interessante combinaties met prints en kleuren.”

Iedereen kan alles dragen In de MASC4FEM rubriek op SPARKEL krijgen personen een genderfluïde make-over. Je hebt ook al Studio Brussel presentator Bert van Steenberghe – letterlijk – in een nieuw kleedje gestopt. Hoe heb je Bert weten te strikken?

“Dat ging verrassend vlot! Ik had het concept met Bert besproken en hij stond daar meteen voor open. Bert is iemand die niet uit zichzelf zou experimenteren met make-up en vrouwenkleding, maar was wel enthousiast om het eens uit te proberen voor mijn rubriek. Hij is heteroseksueel en heeft een vriendin, daarom vond ik het extra interessant om de rubriek met hem te starten. Met MASC4FEM is het niet mijn bedoeling om een man in een vrouwenjurk te stoppen, maar aan te tonen dat iedereen alles kan dragen. En met succes, want ik krijg tot op vandaag nog steeds reacties van mensen die zich ook kandidaat stellen voor een queer make-over.”

Met SPARKEL bied je inzicht in de queer community, en probeer je gendersterotypen op een erg visuele – en soms controversiële – manier te doorbreken. Welke reacties brengt dat teweeg bij de lezers?

“Ik krijg erg persoonlijke berichten van mensen die worstelen met allerlei zaken. Zo werd ik ooit gecontacteerd door een jongen die een vriendin had, maar ook graag hakken wou dragen. Of mannen die op een damesafdeling willen shoppen, maar die eerste stap niet durven zetten. Ik reageer op alle berichten, maar dat is niet altijd evident.

Zo heb ik mij geëngageerd voor de WAT WAT-campagne tegen pesten, en krijg ik nu ook vragen van tienermeisjes die bijvoorbeeld gepest worden omwille van hun gewicht. Zo’n problematiek ligt verder verwijderd van mijn eigen leefwereld, en ik heb dus niet meteen een succesformule klaar. Dergelijke tienermeisjes zitten bovendien in een erg kwetsbare fase, en een fout advies kan ernstige gevolgen hebben. Het is dus niet makkelijk om voor iedereen een vertrouwenspersoon te zijn. “

Krijg je ook negatieve reacties?

“Als een van mijn editorials wordt opgepikt en in de mainstream belandt, krijg ik wel eens te maken met reacties van mensen die de queer cultuur niet begrijpen. ‘Ik wil niet dat dit soort dingen in mijn gezicht wordt geschoven’ en ‘Ik word misselijk als ik dit ’s morgens bij mijn koffie lees’ zijn reacties die de revue al gepasseerd zijn. Maar die kan ik makkelijk relativeren. Ik verplicht die mensen niet om mijn artikels te lezen. Ik doe gewoon m’n ding, en ik weet dat er lezers zijn die dergelijke content wel weten te appreciëren. I’m here, I’m queer, get over it!”

Niet over dezelfde kam scheren

Ook bij homo’s wordt er nog enorm aan hokjesdenken gedaan. Word je door hen soms scheef bekeken?

“Als je binnen de homogemeenschap een stem krijgt, krijgt diezelfde community al snel schrik dat je als ‘dé stem’ zal worden aanzien. ‘Jij bent de reden waarom hetero’s ons haten’, kreeg ik als eens naar mijn hoofd geslingerd. Ik besef maar al te goed dat ik binnen een bepaald stereotype val, maar dat is geen zwakte. De LGBTQ gemeenschap is een van de meest diverse communities die er bestaan, er het wordt hoog tijd dat zowel homo’s als hetero’s niet iedereen over dezelfde kam scheren. Ik ga in ieder geval geen heteronormativiteit najagen om als goed of normaal bevonden te worden! Net dat vind ik ook het leuke aan queer-zijn: je hebt de vrijheid om je identiteit volledig zelf in te vullen.”

Ik heb geleerd om mezelf op de eerste plaats te zetten en geen compromissen meer te maken

Naast queer omschrijf je jezelf ook als ‘femme’, een homo met vrouwelijke kantjes. Maakt dat daten moeilijker?

“Daten is geen sinecure. Ik heb het daar een tijdje erg moeilijk mee gehad, want ik dacht dat ik nooit iemand zou vinden. Tijdens eerste dates kleedde ik me vroeger iets minder vrouwelijk, maar vroeg of laat kwamen die jongens dan toch op mijn Instagramprofiel terecht. ‘Ik vind je look wel leuk, maar kan je misschien geen make-up dragen als we samen uitgaan?’ kreeg ik dan als opmerking. Vanzelfsprekend waren die relaties geen lang leven beschoren. Ik had toen ook lage standaarden, omdat ik dacht dat ik blij moest zijn met wat ik kon krijgen. Maar ik heb na verloop van tijd geleerd om mezelf op de eerste plaats te zetten en geen compromissen meer te maken. Ik weet nu dat ik iemand verdien die alle aspecten van Joppe naar waarde kan schatten, en niet afknapt op iets bijkomstig zoals make-up of kledij. “

Wij wensen het je alvast toe! Heb je nog iets dat je de ZIZO-lezers wil meegeven?

“Geef jezelf de ruimte om te experimenteren en dingen uit te proberen. Niet alleen op vlak van kledij, maar leer ook eens andere mensen en plaatsen kennen. Leer patronen te zien, om ze daarna te doorbreken. Het zorgt niet alleen voor een leuke afwisseling, soms leer je jezelf ook van een andere kant kennen. Ik ben geworden wie ik ben door dingen te proberen die niet conventioneel of voor de hand liggend zijn, maar dat heeft er wel toe geleid dat ik momenteel de beste versie van mezelf ben."