Twee jaar na zijn debuut ‘Harry Styles’ stelde hij eind 2019 de opvolger ‘Fine Lines’ voor aan de wereld. Met deze plaat gaat hij slechts one direction uit: to the top.

Na uitvoerig op tournee te zijn voor je debuut, heb je terecht wat vrije tijd genomen. Wanneer was voor jou het juiste moment om aan het tweede album te beginnen werken?
Harry Styles: "Ik ging heel snel terug de studio in, misschien wel twee weken na de tour. Dat was enkel omdat de tour inspirerend was, waardoor ik besefte welke soort muziek ik wilde maken. Ik heb ingepikt op dat gevoel en ben gewoon aan het proces begonnen."

Wat was meer beangstigend voor jou: de sound van het eerste album bevestigen of terugkomen van het succes van je eerste plaat om vervolgens het tweede album op te nemen?
"Voor mij is het proces van een album maken zo omslachtig en zelfzuchtig want je zit een hele tijd naar je eigen navel te staren. Er zijn pieken en dalen, soms heb je een goed gevoel bij hetgeen dat je maakt en op andere momenten ben je enorm gefrustreerd. 

Nu besef ik dat het belangrijker is dat ik dingen maak waar ik blij van word, in plaats van te proberen iedereen gelukkig te maken

Wat voor mij bevrijdend was aan het tweede proces, was dat ik vrij lang heb nagedacht over wat succes voor mij betekent. Ik heb opnieuw gedefinieerd waarover dat voor mij gaat door ook gesprekken te houden met vrienden. Een van hen, Tyler Johnson, zei op een gegeven moment “doe gewoon wat je moet doen en maak gewoon de plaat die je wilt maken” en dat is mij bijgebleven. 

Tijdens die gesprekken over wat ‘succesvol zijn’ juist betekent, vertelde een andere vriend ook dat zolang jij gelukkig bent niemand jou kan vertellen dat je niet succesvol bent. Toen ik nadacht over de momenten wanneer ik mij het gelukkigst voelde, probeerde ik ook die herinneringen vast te houden en zo’n soort gemoedstanden over te nemen. Nu besef ik dat het belangrijker is dat ik dingen maak waar ik blij van word, in plaats van te proberen iedereen gelukkig te maken. Het was echt bevrijdend om een aantal dingen waar ik krampachtig aan vasthield, los te laten, zoals: de cijfers en het aantal streams. "

In het interview met Rob van Rolling Stone Magazine heb je aangegeven hoe los, familiaal en leuk de opnamesessies waren voor Fine Lines. Wat heeft voor jou en je medewerkers die ontspannen sfeer teweeggebracht?
"Mijn ervaring vertelt mij dat mijn beste muziek ook mijn eerlijkste muziek is. Dan kan je niet op hetzelfde resultaat vertrouwen als je samenwerkt met iemand die je niet echt kent en bijvoorbeeld maar twee dagen met samenzit om het nummer te maken.  

Nu heb ik een groep vrienden om mij heen die ik volledig vertrouw waardoor ik alles kan schrijven wat ik wil en mij veilig voel in die kamer. Bovendien zijn zij ook nog eens getalenteerd en is het niet alsof er een kameraad van thuis mij een beetje helpt. Het zijn mensen die ook gewoon heel goed zijn in wat ze doen. 

Door dat niveau van vertrouwen ben ik in staat om verschillende dingen te exploreren en mij comfortabel genoeg te voelen om fouten te maken om er achter te komen waar ik naartoe moet om het goed te krijgen. Dat is voor mij van onschatbare waarde, dus ik denk dat ik het iedere keer liever op deze manier doe dan samen te werken met de grootste namen. 
"

Je hebt ook met veel dezelfde muzikanten, schrijvers en producers gewerkt, die ook aan je laatste LP hebben meegewerkt. Wat trekt je zo aan om samen te werken met mensen als Mitch Rowland, Jeff Bhasker, Thomas Hull en Sarah Jones?
"Er zijn veel aspecten, maar ik denk dat het veel te maken heeft met een echte vriendschap hebben.  Zo leren we ook allemaal dingen van elkaar, en ik ben oprecht onder de indruk van hen als muzikanten want ze zijn zo inspirerend. Volgens mij is het vrij zeldzaam om een opstelling te vinden waarbij je het gevoel hebt dat iedereen net zoveel om het album geeft als jij, want waarom zouden ze?

Ik heb het geluk dat het er niet om toe doet wie de meeste cuts heeft of de meeste nummers produceerde, maar de kwaliteit van het album is het belangrijkst. Dat maakt onze relatie dan ook zo speciaal: iedereen doet er alles aan om het album zo goed mogelijk te maken en denkt niet na over wat zij er zelf kunnen uithalen."

Vroeger nam ik het heel serieus en was ik, onbewust of niet, een beetje bang om leuke muziek te maken omdat ik heel hard probeerde die serieuze muzikant te zijn

Er is veel geëxperimenteerd op dit album: orkesten, psychedelische rock, koren en hoorns. Wat waren de elementen waar jij het meest naar uitkeek om in de studio uit te proberen?
"Ik heb altijd iets met harmonieën en strijkers gehad. Muziek gaat voor mij alleen maar over plezier hebben, maar zo dacht ik er niet altijd over. Vroeger nam ik het heel serieus en was ik, onbewust of niet, een beetje bang om leuke muziek te maken omdat ik heel hard probeerde die serieuze muzikant te zijn.  Nu is dat niet langer en durf ik te experimenteren met allerlei geluiden, waaronder ook live snaren. Soms werkt dat niet en gooi je het concept weg en dat is prima. Tegelijkertijd probeer je dan de dag erop iets nieuws waar het niet noodzakelijk thuishoort en dan werkt het. Dat geeft een kleine vonk van magie."

'Lights Up' voelt aan als een cathartische single op alle vlakken, van de klank zelf tot de beelden die voorkomen in de teksten. Welke aspecten maakte dat voor jou de juiste lead single voor dit tijdperk?
"Lights Up was het meest onorthodoxe nummer dat ik ooit heb gemaakt, van hoe het werd geschreven tot de manier waarop het werd opgenomen. Het liedje is geschreven via voice notes in samenwerking met Tyler. Hij stuurde mij een track en dan volgde er een hele uitwisseling van berichtjes waaruit de tekst dan is ontstaan. Toen we samen in de studio waren, maakten we de beslissing om op de tweede dag het koor erbij te halen en dat doen we normaal gezien niet, dat gebeurt vrijwel altijd op het einde. Toen we het koor erop zetten, maakte dat het nummer en was het opeens iets totaal anders.

Dat is ook mijn favoriete aspect van 'Lights Up', niet weten wat het echt is als ik het bijvoorbeeld hoor op de radio. Ik heb meer een ‘oké’-gevoel, maar dat is moeilijk om uit te leggen. Ondertussen besef ik ook dat het niet altijd logisch hoeft te zijn en dat maakt juist deel uit van wat ik er zo tof aan vind."

‘Licht’ komt meerdere keren in de nummers voor, evenals veel referenties naar fruit. Waren deze terugkerende thema's in de teksten opzettelijk?
"Ze zijn altijd een beetje toevallig en het is nooit de bedoeling geweest om te werken met dit fruitthema, maar er zit gewoon veel fruit in mijn muziek (lacht). Toen we Kiwi schreven, heette het altijd al Kiwi, maar het was de bedoeling om dat te veranderen. Uiteindelijk voelde dat wat raar aan, ook omdat het lied altijd Kiwi ging zijn voor ons, daarom hielden we er maar aan vast. Ik zou graag zeggen dat ik een groot masterplan heb en het is allemaal erg opzettelijk, maar ik denk niet dat het echt zo is."

Veel van de break-up nummers op het album lijken de invalshoek te hebben van een innerlijke monoloog. Sommige van de meer zelfspottende momenten op nummers als 'Cherry' en 'To Be So Lonely' zijn uiterst pijnlijk om te horen. Was het therapeutisch om zoveel ruwe zelfreflectie in de liedjes te gieten?
"Ik heb schrijven altijd als heel therapeutisch ervaren. Als ik een nummer schrijf, dan sta ik er meestal niet bij stil dat het ook uitgebracht zal worden. Volgens mij helpt dat om open te zijn tijdens het schrijfproces omdat ik ook niet nadenk over de mensen die het ooit gaan horen op de radio en eventueel zich gaan afvragen waarover het gaat. 

Voor mij is het een kans om te compartimentaliseren in een nummer van drie minuten en het zo een beetje van mij af te schrijven: zo denk ik erover en nu kan ik ook doorgaan met het leven. De nummers waar ik het meest met ben verbonden, zijn gewoon de eerlijkste en dat is hetgeen wat ik wil bereiken met mijn muziek. 

Soms hoef je niet honderd procent zeker te zijn van wat iets betekent

Je hebt het motto ‘Treat People With Kindness,’ (lief zijn tegen mensen) omgezet in een lied. Was dat altijd een doel van je toen je de slogan op de eerste tour begon te gebruiken?
"Na de eerste tournee had ik altijd het idee om ooit een Treat People With Kindness-nummer te maken, maar ik heb er wel even over getwijfeld. Toen ik in de studio zat met Jeff Bhasker zei hij ook: “waarom doe je het niet gewoon?”, dat is sinds het begin al zijn stokpaardje, maar dat heeft mij gepusht om het wel te doen. Hetzelfde is gebeurd toen we Kiwi schreven en waren aan het lachen over hoe grappig het zou zijn om een liedje te schrijven dat zei ‘I’m having your baby, it’s none of your business.’ Jeff zei toen juist hetzelfde en uiteindelijk ontstond Kiwi en dus nu ook Treat People With Kindness. 

In het begin had ik geen idee of ik van het liedje hield of er een hekel aan had. Ik wist gewoon niet wat het was omdat ik nog nooit zo’n nummer had gemaakt, maar dat is niet per se noodzakelijk. Soms hoef je niet honderd procent zeker te zijn van wat iets betekent en nu ben ik ook dol op het nummer. 

Hoe kwam je in contact met Lucius, die op TPWK (Treat People With Kindness) te horen zijn?
"Ze werkten al samen met Jeff en kwamen op die manier langs de studio om het refrein te zingen. Ze waren echt lief en geweldig, ik was echt blij dat ze er bij waren." 

Heel veel van de teksten zijn zo rauw, ben je zenuwachtig om ze elke avond live te spelen? 
"Het is iets boeiends want je maakt verschillende momenten door met de nummers. Voor een lange tijd zijn de nummers alleen van jou. De moment dat anderen er dan naar luisteren, klinken ze ook voor mij anders. Tegen de tijd dat je ze live speelt, hebben ze een heel andere dimensie aangenomen.

Ik zou niet zeggen dat ik zenuwachtig ben, ook al zijn sommige nummers duidelijk triestiger dan anderen. Als ik echt iets haatte, dan zou ik mij meer zorgen maken omdat ik het elke avond moet zingen, maar dat is niet het geval. Het is allemaal eerlijk en ik ben ook blij dat ik zo’n momentopnames heb. De triestige nummers zijn voor mij iets positiefs dat uit een minder positief moment groeide."

De albumhoes doet me denken aan sommige van de klassieke hoezen voor Roxy Music en The Cars. Wat was de inspiratie voor die foto met fisheye-lens, met de lederen handschoen die naar je toe reikt?
"Ik wilde me vrij voelen tijdens dit proces. Ik was ook veel gelukkiger tijdens het maken van dit album, in vergelijking met alles wat ik eerder al heb gedaan. Dat was ook écht mijn doel. 

Voor mij was het belangrijk dat het de cover maken net hetzelfde aanvoelde als het hele proces dat eraan vooraf ging. Het heeft een nogal zelfverzekerde energie omdat het weergeeft wat het album betekent. Toen we alle foto’s terug kregen, wisten we ook dat die foto de cover zou worden. 

Ik ben ook een grote fan van Tim Walker dus het was al geweldig om met hem samen te werken, wat het nog leuker maakte.  

Het was een heel surrealistische ervaring om het voor Stevie Nicks te spelen

Er wordt verteld dat Stevie Nicks het album al  op voorhand had gehoord en er dol op was. Had ze een favoriet liedje?
Volgens mij houdt ze erg van 'Falling'! Het was een heel surrealistische ervaring om het voor haar te spelen en absoluut een van de momenten die ik nooit zal vergeten. 

Je tourt met King Princess, Jenny Lewis en Koffee. Zijn er plannen om met hen op te treden zoals je dat deed met Kacey tijdens de tweede etappe van je laatste tournee?
"Ik weet het niet, waarschijnlijk (lacht). Als ze mij op een bepaald moment laten bijspringen, dan doe ik het zonder twijfel. We gaan op tour zoveel tijd met elkaar doorbrengen dat zoiets, volgens mij, ook organisch groeit. Zeker verder in de tour, wanneer je al wat meer ontspannen bent. Ik vind het zeker en vast leuk om van die kleine, eenmalige momenten te delen met andere mensen."

Je hebt vorig jaar enige tijd in Japan doorgebracht. Waarom koos je ervoor om naar Japan te reizen en heb je daar iets meegemaakt dat je bijgebleven is, waar je over wil vertellen?
"Ik ging naar Japan omdat ik besefte dat het al zo lang was geleden dat ik nog alleen had gereisd. Ik wilde gewoon wat tijd alleen doorbrengen en Japan was de ideale locatie om eens na te denken over dingen waar ik voordien nooit bij stilstond. 

Hetgeen wat mij het meeste is bijgebleven, is gewoon de wandelingen die ik maakte door de stad. Op een avond liep ik naar huis van bij een vriend door de drukke straten van Japan terwijl ik naar een plaat van Bill Evans luisterde, dat was een ongelooflijk en geweldig moment."

Welk nummer vind je het leukst om live te spelen?
"Ik zou waarschijnlijk Golden zeggen, omdat het vanaf het begin al een gevoel gaf dat dit tof gaat zijn om live te spelen. Het voelt gewoon als een live nummer aan. Daarnaast is er natuurlijk 'Treat People', maar ook 'She' zal leuk zijn gewoon omdat ik dan Mitch gitaar zie spelen. Tijdens dat nummer heeft hij een goede drie minuten helemaal voor zichzelf en daar kijk ik wel naar uit (lacht). 

Veel van de nummers geven mij ook de indruk dat ze gemaakt zijn om live te spelen

Naar welke bestemmingen van je wereldtournee kijk je het meeste uit?
"Ik kijk er echt uit om naar Mexico, Argentinië en Brazilië te gaan. Argentinië was op de laatste tour een next-level ervaring, ik kan mij niet herinneren dat een show mij ooit zo’n gevoel gaf. Er was zoveel energie in de zaal en daardoor heeft het land echt een speciale plek in mijn hart. Natuurlijk staat Japan ook op dat lijstje." 

Wat kunnen we verwachten van de Love on Tour-show?
"Het is gek dat we er in slaagden om een volledige show te baseren op het laatste album (lacht). Ik denk dat het met het nieuwe album, zoveel vreugdevoller, leuker en vrijer zal zijn. Veel van de nummers geven mij ook de indruk dat ze gemaakt zijn om live te spelen, dus ik kijk er echt wel naar uit." 

Info en tickets van het concert van Harry Styles in het Antwerpse Sportpaleis op 9 maart 2021.