Kortverhaal: De eerste keer bij bi, onhandig maar onovertreffelijk
Redactrice Alice vroeg verschillende bi’s, allemaal tussen zestien en twintig, naar hun eerste keer. Door te puzzelen met hun ervaringen, ontstond dit kortverhaal.
"THAT GREEN LIGHT, I WANT IT", zingt zij.
"I’M 19 AND I’M ON FIRE", zing ik.
In een poging de unieke moves van Lorde te imiteren, dansen we uitgelaten richting camping.
"Wauw, hoe zalig was dat?", zucht Stella gelukzalig.
"Zonder twijfel het beste concert van het festival", bevestig ik.
"Zij kan mij echt wel krijgen."
Nadat we drie keer verkeerd zijn gelopen en de halve camping hebben gezien, vinden we uiteindelijk Stella’s tent terug, zo’n werptent waarvan er net een paar honderd teveel staan om zonder problemen de juiste te kunnen terugvinden.
"Een perfecte avond om deze leeg te drinken, niet?", vraagt Stella, nadat ze vanachter haar luchtmatras een halfvolle, gekreukte zak rosé uit zo’n kratje tevoorschijn heeft gehaald. "Wijntje?"
"Graag!", antwoord ik.
"Ik heb wel geen bekers, dus het zal rechtstreeks van de tap zijn", lacht ze, terwijl ze een flinke scheut lauwe rosé in haar mond laat stromen.
***
Op onze rug liggen we naast elkaar naar het zachtjes heen en weer deinende tentzeil te staren.
"Hoe was het gisterennacht nu uiteindelijk nog met die ene kerel?", vraagt Stella opeens.
"Met Vincent bedoel je?"
"Ja, die lange met zijn baardje!"
"Echt afschuwelijk. Hij was lief, maar ik heb zelden zo’n slechte seks gehad", geef ik toe.
"Oei? Was het zo erg?"
"Laten we zeggen dat ik normaal van lang en veel voorspel hou, maar hij kon zo slecht vingeren dat ik opgelucht was dat hij al na 5 minuten aan de seks zelf begon, waarna hij natuurlijk direct is klaargekomen."
"Zo jammer. Hij zag er echt sympathiek uit."
"Hij was ook sympathiek, hij was gewoon heel slecht in bed. Ik ben dat beu, van die seks waarvan je eigenlijk vooraf al weet dat hij gaat tegenvallen. En toch blijf ik het doen."
"Lesbisch zijn heeft zo zijn voordelen", glimlacht Stella met een knipoog.
"Heb jij dan nooit slechte seks?", vraag ik verwonderd. "Eigenlijk niet, nee. Je weet niet wat je mist!"
Even is het stil.
"Zou je het ooit eens met een meisje willen doen?", vraagt ze nieuwsgierig.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik zou willen zeggen dat ik de afgelopen tijd steeds vaker gemerkt heb dat ik me niet alleen tot jongens aangetrokken voel. Ik zou willen zeggen dat ik het zelfs heel graag eens met een meisje zou doen. Maar ik durf niet.
"Misschien wel", zeg ik uiteindelijk. En daarna: "Ja, ik denk dat ik het ooit wel eens wil proberen."
"Dat moet je zeker doen. Ik kan je beloven dat het beter zal zijn dan gisteren."
***
Misschien is het de wijn, de warme avond, dit gesprek, of de combinatie van de drie, maar mijn gedachten dwalen af en ik betrap mezelf erop dat ik me voorstel hoe het zou zijn, met haar. Zou zij dat willen, met mij?
Maar dan draaien we tegelijkertijd ons hoofd naar elkaar toe, en in een fractie van een seconde wordt alles duidelijk. Stella glimlacht, en slaat dan haar blik weer neer. Ik ken die blik, ik ken die glimlach. Opnieuw kijk ik haar aan, opnieuw kruisen onze blikken elkaar vluchtig. Er zit iets in die blik en in die glimlach. Het is een blik die weet wat er gaat gebeuren, en die weet dat dat onvermijdelijk is. Het is een glimlach die weet dat ik dat ook weet. Ik glimlach terug, en kijk weer weg. We wachten en zwijgen, allebei. Mijn hart klopt in mijn keel.
En dan opeens voel ik haar lippen op de mijne. Ik zou niet eens kunnen zeggen wie van ons het initiatief genomen heeft, en wanneer juist. Teder en subtiel kust Stella mij. Met haar linkerhand streelt ze mijn wang, veegt ze mijn haar opzij.
Een tijd lang lig ik roerloos, met mijn lippen tegen die van haar, overdonderd door wat er gebeurt. Dan kus ik haar zachtjes terug. Wauw, dit is zo fijn, en zo anders dan het ranzige muilen van gisterennacht. Het contrast kan haast niet groter zijn. Deze keer geen tong die een decimeter diep in mijn mond wordt gepropt, geen ruwe baard die tegen mijn wang schuurt.
***
Langzaamaan tasten we elkaar af, verkennen we elkaars lichaam. Strelingen die beginnen bij mijn rug, gaan centimeter voor centimeter richting mijn borsten, en daarna verder naar omlaag. Waar zij mij streelt, streel ik haar ook. Uit angst om te snel te gaan, om iets te doen wat ze niet wil, laat ik haar telkens één stapje voor. Zij merkt dat, neemt mijn hand vast, en legt die op haar borsten, die net iets groter zijn dan die van mij. Ik had nooit verwacht dat het zo fijn zou zijn om de borsten van iemand anders aan te raken, vast te houden.
Dan begint ze mij uit te kleden. Eens we elkaars T-shirt hebben uitgetrokken, haakt ze in één vlotte beweging mijn beha open. "Dat is ook de eerste keer dat dat zo snel gaat", lach ik, waarna ik in eenzelfde vlotte beweging hetzelfde doe bij die van haar. Nu ik haar halfnaakt zie, besef ik pas hoe mooi ze is. Op zo’n manier had ik nog nooit naar haar gekeken. Maar nog voor ik haar verder kan bewonderen, trekt ze me alweer tegen zich aan. Haar lichaam is zo zacht, zoveel zachter dan de lichamen die ik gewoon ben.
***
Ik weet niet wat ze juist doet en hoe ze het doet, maar met haar tong en vingers tegelijk, weet ze exact de juiste plaatsen te vinden, de plaatsen die de meeste jongens tot nu toe nooit gevonden hebben. Een paar keer moet ik een kreun onderdrukken, en legt zij een vinger op mijn lippen. "Shhht, niet heel de camping moet ons horen", lacht Stella.
Nadat ze erin geslaagd is om mij voor de derde keer te doen klaarkomen, begin ik tegen te werken. "Tssst" zeg ik, terwijl ik deze keer mijn vinger op haar mond leg, "nu is het jouw beurt". Maar in de plaats van zich over te geven, bijt ze speels op mijn vinger, en duwt ze me omver.
"Nee’, zegt ze teder. ‘Deze nacht is voor jou."
***
Opnieuw liggen we samen naar het tentzeil te staren, deze keer iets dichter bij elkaar, en iets meer buiten adem.
"Wauw", zucht ik. Stella antwoordt met een kneepje in mijn hand.
"Ik zei dat ik het ooit wel eens wou proberen", zeg ik een paar minuten later. "Maar ik had niet verwacht dat dat vanavond al zou zijn"’ Stella lacht. "En?", vraagt ze. "Was het wat je ervan verwacht had?"
"Je hebt gelijk", geef ik gespeeld humeurig toe, "het was oneindig veel beter dan gisteren". En dat was het ook.
"Ik zei het toch!" glimlacht Stella zelfvoldaan.
Eigen verslaggeving