Voor ik verder ga met mijn mening rond te spuien, wil ik eerst twee dingen duidelijk maken. Ten eerste, geslacht en genderidentiteit zijn twee verschillende dingen. Als we over geslacht spreken, gaat het over lichamelijke kenmerken. Als we over gender spreken, gaat het over hoe een persoon zich voelt. Het geslacht en genderidentiteit kunnen helemaal, gedeeltelijk of helemaal niet overeenkomen met elkaar.

 

Ten tweede, er zijn niet enkel mannen en vrouwen op de wereld. Niet alles is binair. Er zijn mensen die buiten deze hokjes treden. Dat kan op oneindig verschillende manieren. Mensen die zichzelf niet of slechts gedeeltelijk binnen deze hokjes plaatsen, worden omschreven als personen met een non-binaire genderidentiteit.

 

De maatschappij moet heropgevoed worden op het vlak van gender. Mensen willen overal een label opplakken omdat ze dan denken iets beter te begrijpen. Dat is zelden het geval. Niet alles hoeft een stempel te hebben en het is oké om niet alles te begrijpen. Als je iets niet kan vatten, verzet je er dan niet tegen maar laat het groeien. Laat een mens gewoon zichzelf zijn. Oordelen put de maatschappij uit. Het is tijd dat oogkleppen worden afgenomen. Zo kunnen mensen inzien dat er veel meer is dan de afgebakende lijntjes die ze hebben meegekregen. Ik verduidelijk voor jullie even een aantal problemen uit een put die momenteel nog bodemloos lijkt.

 

Genderneutrale toiletten zijn niet onbestaand maar wel bitter weinig aanwezig. De binaire toiletten worden dan ook nog eens aangegeven met de meest stereotype symbolen. Als mijn broer een jurk aantrekt, mag hij dan wel door de andere deur? Wat is volgens de toilettendefinitie een vrouw en wat een man? Als je een man bent, mag je blijkbaar geen afval hebben want vuilbakjes worden zelden voorzien op mannentoiletten. Urineverlies? Pech. Steek je opvangmateriaal maar mooi in een plastiek zakje en doe alsof je wat etensresten weggooit bij de eerstvolgende vuilbak die je tegenkomt. Ben je geboren in een vrouwenlichaam, maar voel je je, al dan niet soms, een man en wil je naar het mannentoilet? Maar heeft moeder natuur tegelijkertijd ook nog een leuk cadeautje klaar? Hetzelfde geldt voor jullie.

 

Afval achterlaten op het toilet of het doorspoelen, levert de poetsploeg extra werk op en doet je niet echt menselijk voelen. Het stiekem in je zak proppen om later weg te gooien nog minder. Breek die muur in het midden uit en zorg ervoor dat de toilethokjes, met vuilbakjes welteverstaan, de enige hokjes zijn die voor verdeling zorgen. Toilethokjes zijn namelijk de enige hokjes waar ik achter sta. Urinoirs zijn zelfs al in de toiletten van kleuterscholen te vinden, nochtans is een zittende houding veel beter voor je blaas. Dus ja, hokjes zonder labels zodat niemand hoeft te kiezen. Je gender maakt dan op het toilet geen verschil meer. Geen stress hebben voor iets dat je meermaals per dag moet doen, zou geen utopie mogen zijn.  

 

Van openbare toiletten ga ik dan meteen over op openbare aansprekingen. ‘Je moet altijd met twee woorden spreken.’ Sorry dat ik zo rebels ben, maar die opvoedingszin wapper ik toch even weg met mijn regenboogvlag. Tenzij je gedachten kan lezen, weet je niet wie een persoon in werkelijkheid is. ‘Dag mevrouw’ zeggen tegen iemand die zich eigenlijk man voelt, kan ervoor zorgen dat die persoon die avond huilend zijn bed inkruipt. Kleine woorden kunnen een grote impact hebben in tijden van onzekerheid. Gewoon een goeiedag zeggen kost je minder moeite en gaat er niet voor zorgen dat je iemand verder de genderput inboort. Nog steeds hoor ik wekelijks ‘beste dames en heren’ op de trein. Toen ze dat in Nederland wilden aanpassen, ontplofte het internet. Het probleem wordt enkel in verband gebracht met de holebi- en transgemeenschap, maar denk eens aan kinderen. Voelen zij zich aangesproken door ‘dames en heren’? Het innerlijk kind in mij zegt van niet. Veel mensen zijn gebaat bij een neutrale aanspreking. ‘Reizigers’ geeft tenminste nog de indruk dat je op een klein avontuur bent. 

 

De binaire aansprekingen beginnen al als een kind nog niet kan lopen, laat staan voor zichzelf kan denken. Genderneutrale aansprekingen in scholen zou al een gigantische stap in de juiste richting zijn. Juiste informatie krijgen op jonge leeftijd is essentieel. Toch blijft men bij spelletjes vragen dat ‘de jongens en meisjes in twee aparte groepjes gaan staan.’ Hokjesdenken wordt er hard ingestampt. . Niet enkel in het onderwijs moet je het vierkantje voor man of vrouw aantikken. Bijna elk formulier dat je moet invullen, stelt die binaire vraag. Vaak is het antwoord compleet irrelevant. Wil je een auto winnen? Laat ons dan wel even weten of je een man of vrouw bent.  Wat als we nu eens niet spreken van hokjes maar van mensen. Als we niet spreken van blauw en roos, maar van regenboog. Zouden we dan niet iets dichter bij die gouden pot van geluk komen? 

 

Naast genderneutrale toiletten zijn genderneutrale sporten ook zeer zeldzaam. De enige sport die momenteel expliciet in het reglement vermeldt dat alle genders zijn toegelaten (dus niet enkel mannen en vrouwen), is zwerkbal. En negentig procent van de bevolking weet niet eens dat het effectief een sport is. Maar het feit is wel dat het daar werkt. Alle genderidentiteiten spelen perfect samen in deze teamsport die een combinatie is van rugby, handbal en trefbal. De sport biedt dus ook een platform aan mensen die zich buiten de binaire hokjes bevinden. Ik ben misschien maar een kleine schakel in het geheel maar mij lijkt het alleen maar eerlijk dat iedereen zich volledig kan ontplooien en zich niet verplicht hoeft te voelen om te kleuren binnen de lijntjes van een grijze maatschappij. 

 

De binaire opsplitsing zit diepgeworteld in onze maatschappij en gaat eindeloos verder. Normaal gezien ben ik tegen ontbossing maar in dit geval mogen de wortels er allemaal uitgerukt worden. Geen meisjes- en jongensspeelgoed maar speelgoed voor mensen. Een T-shirt met superwoman of superperson op. Een jongen die in een roze jurk op een billboard staat. Scholen waar de leerkrachten niet elke dag starten met ‘beste jongens en meisjes’. Ouders die hun kinderen geen stereotype genderrollen door de strot rammen. Een X-optie op enquêteformulieren. Mijn utopische gedachten die helemaal geen utopie zouden moeten zijn, doen mij weer dromen.  Er worden onnoemelijk veel vakjes, hokjes en andere rechtlijnige figuren gecreëerd in de maatschappij. 

 

De hetero- en cisgendergemeenschap moet een poging ondernemen om meer begrip te tonen, terwijl de homo- en transgemeenschap inspanningen moet leveren om beter begrepen te worden. We leven in een angstmaatschappij. We kunnen niet begrijpen en we worden niet begrepen. In mijn ideale wereld kunnen we die hokjes langs beide kanten laten varen en gewoon door het leven gaan als een uniek individu dat toch een deel is van een geheel. Een geheel dat niet tegenspreekt, maar begrip toont. What a beautiful world it would be.

 

Als iemand nog inspiratie nodig heeft voor een verjaardagscadeau, liefst een T-shirt waarop in grote letters ‘Fuck labels’ staat geschreven. Dank bij voorbaat.