De vraag die ik op Grindr en Scruff het vaakst krijg, is of ik 'rough' ben, hardhandig dus. Tijdens de seks, vermoed ik. Blijkbaar straal ik iets uit, althans op foto, waardoor mensen denken dat ik een ontembare leeuw moet zijn tussen de lakens. Wat dat dan is, waar die vraag vandaan komt, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat in diezelfde gesprekken vaak gepolst wordt naar de lengte van mijn piemel. En dat wanneer ik naar de profielen van de mannen in kwestie ga kijken daar soms expliciet melding wordt gemaakt van hun voorkeur voor donkere mannen. Blacks to the front of the line staat er dan bijvoorbeeld, of Mixed guys ++.

Dat soort op lusten gerichte lichtreclame op profielen heeft mij altijd gefascineerd. Enerzijds begrijp ik het, heel goed zelfs. Door je interesses te afficheren, vergroot je immers de kans dat er mensen op afkomen die alvast van zichzelf vinden dat hun interesses met de jouwe compatibel zijn. Ik neem aan dat die mensen in mijn geval op zoek zijn naar de tall dark stranger die hen de nacht van hun leven bezorgt. De stoere zwarte die hen suf neukt. De Keith to their David - of toch de fantasie daarvan. (Ja, dit is de tweede Six Feet Under-referentie in evenveel ZIZO-opiniestukken. Sue me.)

De vraag is natuurlijk in hoeverre een gedepersonaliseerde seksuele fantasie per definitie iets slechts is

Als dat is wat zij willen, mij best. Maar tegelijkertijd merk ik bij mezelf dat ik er toch ook mee worstel. Natuurlijk is het leuk om te weten dat iemand je ziet zitten, maar hoeveel blijft daar nog van over als dat zien zitten niks te maken blijkt te hebben met wie je bent en alles met het ras waartoe je toevallig behoort (of de haarkleur, het haartype, de lichaamsbouw… die je hebt)? Je wordt dan van de complexe persoon die je bent gereduceerd tot een verzameling eigenschappen, in het slechtste geval één enkele eigenschap, die gebruikt worden voor de ander zijn fantasie. De gangbare term voor het cultiveren van zo’n gedepersonaliseerde seksuele fantasie voor iemand is fetisjisering.

De vraag is natuurlijk in hoeverre een gedepersonaliseerde seksuele fantasie per definitie iets slechts is. Zeker op Grindr, de plek bij uitstek voor gedepersonaliseerde seksuele fantasieën. Niemand zal ontkennen dat het ontzettend denigrerend kan zijn om op de werkvloer of tijdens het uitgaan ontdaan te worden van je persoonlijkheid, je lichaamstaal, je interesses, kortom van alle eigenschappen die jou jou maken. Maar de dynamieken die in een seksuele context spelen zijn natuurlijk helemaal anders. Het object zijn van iemands seksuele fantasie, hoe gedepersonaliseerd ook, kan net heel opwindend zijn. Soms wil ik ook de Keith to your David zijn. En dan kan het helpen als ik weet dat jij toevallig een ‘ding’ hebt voor zwarte mensen.

Blacks to the front of the line lijkt het positieve tegenovergestelde van No Asian

Maar daarin schuilt ook een gevaar. Wie een ‘ding’ heeft voor zwarte mensen heeft wellicht immers niet per se een ‘ding’ voor Indische, Arabische of Aziatische mensen. Te vaak zie ik op profielen nog dingen als No Asian staan. Niet dat fetisjisering van de ene groep natuurlijk meteen discriminatie of racisme tegenover de andere groep betekent, maar de twee zijn wel twee kanten van dezelfde medaille. Blacks to the front of the line lijkt het positieve tegenovergestelde van No Asian, maar wie intellectueel eerlijk is, botst in beide gevallen op dezelfde probleemstelling, namelijk in hoeverre het oké is om iemand op basis van zijn of haar ras te triëren, of dat nu positief of negatief is.

Vaak is zo’n beoordeling gebaseerd op raciale stereotypen die niet waar of in elk geval schromelijk overdreven zijn. Zo heerst nog altijd het beeld van Aziaten dat ze allemaal klein geschapen zijn en daardoor wellicht slecht in bed. Van zwarten wordt al te makkelijk het tegenovergestelde verondersteld. Once you go black, weet je wel. Maar ook die aanname is op weinig gestoeld. Het is een overblijfsel uit vroegere - Victoriaanse, koloniale - tijden. De tijden waarin ons denkbeeld van de zwarte Afrikaan er heel stereotiep een was van een onbeheerste wilde met een onverzadigbaar libido die een gevaar was voor onze zedige vrouwen. (Een gelijkaardig, maar complexer denkbeeld bestond trouwens over zwarte vrouwen.) Ontembare leeuwen dus…

Dus hoe fijn het ook is dat mensen denken dat ik perfect van aanpakken weet in bed, het is een vooroordeel dat hen, althans in mijn geval, misschien bedrogen zal doen uitkomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je geen fantasieën mag koesteren. Zeker wel, want fantasieën zijn belangrijk. Maar probeer ze niet te veel op anderen te projecteren. Dat is het eerlijkst voor iedereen.

Raf Njotea is scenarist. Hij schreef twee jaar mee aan de scenario's van Familie en helpt nu fictie ontwikkelen voor media- en storylab Zie Ze Doen. 

ZIZO wil een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over LGBT+ thema’s. Daarom publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van hun/haar/zijn vereniging en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.