Eenmoeilijkere opdracht dan verwacht. Enerzijds ben ik trots op mezelf en wil ik mezelf daar lekker voor feliciteren. Ik herinner me dat ik vaak de barmhartige Samaritaan was die opkwam anderen. Maar tegelijk wordt dit overschaduwd door herinneringen aan situaties waarin ik niet ingreep en aan de keren dat ik mijn woorden voor mezelf hield wanneer ze er misschien het meest toe deden. 

De wet van de sterkste

Het is niet altijd gemakkelijk om jong te zijn. Ondanks alle nieuwsgierigheid, alle invloeden en vernieuwing, duizenden eerste keren en erg veel onbezonnenheid, val je al snel ten prooi aan onzekerheid. De jongerencultuur gaat vaak hand in hand met populariteit, erbij horen, uniek maar toch ook niet vreemd zijn. En dat was voor mij af en toe zoeken. 

Met mij is het goed gekomen. En daar ben ik trots op

Ik was klein, had niet de coolste gsm van de klas en huilde al bij een te opdringerige blik. In de jungle die we school noemen, besefte ik al snel dat ik meer de prooi was dan de jager. Een perfect doelwit dat troost zocht bij de meisjes en zich daarmee weer een trapje lager zette op de populariteitsladder. Iedere ochtend hoopte ik dat de nieuwe dag verlichting zou brengen. Iedere avond ging ik slapen met het besef dat ook de voorbije dag weer extra gewicht op mijn schouders had gelegd. Ik werd wantrouwig en sloot me af van mijn omgeving. Hoe had ik, als jonge snaak die zocht naar een eigen plaats in de wereld, kunnen weten dat dit me een nog idealer slachtoffer maakte van pesterijen? 

Vandaag ben ik met mijn vierentwintig lentes prooi af. Ik groeide, ondanks dat er in lengte niets meer bijkwam, uit tot een zelfverzekerde jonge man met een flinke dosis assertiviteit. Met mij is het goed gekomen. En daar ben ik trots op. 

Eten of gegeten worden

Jammer genoeg is pesten nog altijd realiteit. Tal van jongeren en volwassenen strijden dagelijks tegen de vernietigende kracht van een negatieve groepsdynamiek. Want daar begint het vaak. Pesten is zelden een verhaal met één dader en één slachtoffer, maar wel een waarin één persoon door een groep wordt uitgesloten. Talloze individuen slikken hun woorden in, werpen een extra steen, of keren hun rug. Vaak niet uit onwil of slechte inborst, maar uit angst om zelf gepest te worden, er niet bij te horen en af te wijken van de rest. 

Word een spring-in-de-bres

Hoewel ik geen enkele persoon ken die pro pesten is, ken ik evengoed niemand die nooit wegkeek. Daarom is het des te belangrijker om te sensibiliseren. Want pesten kan pas een halt toegeroepen worden wanneer de omstanders zich tussen het slachtoffer en de pester durven stellen. En hoewel dit vaak een moeilijke stap lijkt, kennen we de oplossing: we moeten onze goede wil alleen maar omzetten in actie.

Kom op voor personen die worden gepest, neem tijd om hen te troosten en geef hen een schouderklop

Praat over pesten, benoem pestgedrag wanneer het zich manifesteert en meldt het aan partijen die meer autoriteit hebben. Toon respect voor iedereen die anders is dan jezelf, bewonder uniekheid in plaats van het neer te halen. Kom op voor personen die worden gepest, neem tijd om hen te troosten en geef hen een schouderklop. En bovenal, maak verbinding. Een simpele goeiedag had mij als tiener net dat beetje meer energie kunnen geven om de dag door te komen, omdat iemand me zag en de moeite nam dit te tonen. 

Ik stip mee

Ketnet en het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten vragen ook dit jaar om vier stippen op je hand te tekenen als belofte om pestgedrag tegen gaan. Maak een vuist tegen pesten, zorg voor elkaar en vecht er samen tegen. Een actie die ik volgende week actief mee zal uitdragen, een belofte die ik nakom aan de Davide van vroeger. 

In de jungle heb je namelijk de keuze: vechten of voor altijd weglopen.

Davide Secci is ambassadeur van Wel Jong Niet Hetero, blogger, levensgenieter en panseksueel.

Heb je naar aanleiding van dit bericht nood een aan een gesprek? Contact opnemen met de Lumi kan via www.lumi.be of 0800 99 533. 

ZIZO wil een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over LGBT+ thema’s. Daarom publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van hun/haar/zijn vereniging en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.