Mike en Benson zijn al heel wat jaren samen, ze houden van elkaar en hebben nog seks, maar zijn niet zeker of ze nog een koppel zijn. Mike krijgt zijn moeder, Mitsuko uit Tokio, te logeren. Mike zelf zal de ochtend na haar aankomst naar Osaka vliegen omdat zijn vader, die hij al jaren niet heeft gezien en daar woont, terminaal ziek is. Mike vertelt zijn moeder niet  dat hij naar Japan gaat en ze blijft alleen bij Benson. Zal hun relatie deze afstand en spanning overleven? Ontdek de limieten van liefde. 

Leuke mix en representatie 
Een interraciale relatie zonder blanke man, eindelijk. Het is verhelderend. Je leert Benson en Mike kennen, twee mannen die samenwonen en leven in Houston, Texas. Mike is van Japanse afkomst en Benson heeft een Afro-Amerikaanse afkomst. Verder is er nog een leuke mix van afkomst bij de andere personages. Al ligt de focus soms te veel op hun afkomst. Het leven van de twee mannen ontrafelt zich naast elkaar. Verdriet, pijn en woede verzadigen elk hoofdstuk van het boek en de reis tussen de twee. Van elkaar verliezen tot terugvinden.  

Volledige personages 
Het leuke aan het boek is dat de personages veel dieptegang hebben. Er is een zeer goede driedimensionale vertelling van de personages. Mike, een Japanse chef die veel seks heeft in plaats van zijn problemen onder de ogen te komen en Benson die zeer timide is en ook zijn familiedrama’s niet verwerkt. Hun negatieve raciale ervaringen komen aan bod, microagressie van blanke mannen, Bensons ervaring met Hiv-positief zijn en Mikes ervaring met gewichtsproblemen. Zo is er bijvoorbeeld een erg trieste seksscène tussen Benson en Mike waarbij Mike zegt dat Benson het licht mag uit doen als hij dat wil.  

Erg scherp is hoe aan bod komt dat de slechte familie-ervaring, vooral met de vader, een negatieve impact heeft op toekomstige relaties en hun eigen communicatiepatroon. Beide mannen hebben veel en zware bagage en de relatie met elkaar zakt door. Is de relatie sterk of destructief? 

Waarom weer een pijnverhaal? 
Helaas is de relatie tussen Benson en Mike zo dysfunctioneel dat het afbreuk doet aan het plezier om het boek te lezen. Ze projecteren hun eigen trauma’s op elkaar. De vraag stelt zich: waarom zo vaak ongezonde relaties? Het is soms zo pijnlijk te lezen, je verwacht meer groei van de personages. Benson en Mike zie je in elke val lopen om wederom dezelfde fouten te maken. Is het realistisch? Of weer een queer-“pijn verhaal”? Het werd soms frustrerend voor me om te lezen.  

Beetje teleurstellend 
Al is het boek sterk doordat het verhaal zo echt en rauw is, toch is er weinig plot en gaat het erg traag vooruit. Verder heb je ook geen van beide hoofdpersonages echt graag en de ouders zijn erg cliché. Het cliché gaat verder met mannen die niet met elkaar praten. Ze houden van elkaar maar communiceren totaal niet. Het is erg jammer dat de schrijfstijl gebroken proza is, waardoor het moeilijk is om in een ritme te geraken.  

Wil je het boek lezen en ontdekken of je Cristina's mening deelt? Je vindt het terug bij Boekhandel Kartonnen Dozen in Antwerpen of hier via hun site.