Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Dear Angels: Twee generaties vertellen over hun ervaringen van toen en nu
Eindelijk: Tony Kushners theaterklassieker ‘Angels in America’ krijgt een professionele Vlaamse bewerking, zo’n dertig jaar na de première in San Fran. Olympique Dramatique’s Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal zorgen voor die primeur en gaan aan de slag met de urenlange voorstelling over de aidscrisis van de jaren tachtig.
Naar aanleiding van die herwerking maakten Charlotte De Cort en Heleen Declerq een korte documentaire waarin twee generaties LGBTQIA+’ers reflecteren over vroeger en nu. Niels Putman besprak deze documentaire ook op Kortfilm.be.
'Dear Angels' is een soort van uitloper van Xavier Taveirne’s ‘Voor de mannen’ – de reeks die vorig jaar op Canvas te zien was, maar tegelijk ook een vervolg op Declerqs eigen gender-onderzoekend portret ‘Girlhood’.
In ‘Dear Angels’ zijn enkel LGBTQIA+’ers aan het woord, waaronder een trans vrouw, een Marokkaanse homo, een biseksueel en een genderfluïde "wannabe-zeemeermin": zo goed als iedere letter uit het brede acroniem lijkt vertegenwoordigd.
Hopelijk is die verscheidenheid straks ook aanwezig op de buhne van het Antwerpse Toneelhuis
De Cort en Declerq’s documentaire belicht hun “queer” zijn zo aantrekkelijk dat de sfeervolle, 16mm-esthetiek nogal contrasteert met de eerder sombere anekdotes. Veelal teren die, begrijpelijk uiteraard, op wat moeilijk was (of is) voor iedereen die van de norm afwijkt. Minder plaats is er voor de positieve, vrijgevochten keerzijde van de medaille. Liesa van der Aa legt daar gelukkig ook wat dromerige en melancholische deunen onder – het resultaat van een nauwe samenwerking met de acteurs tijdens repetities van de voorstelling.
Nog meer contrast: als tegengif voor het trauma van de aidsepidemie, kruipt niet toevallig net Darryl E. Woods (één van de “angels” in deze film, en ook in het stuk) al dansend voorbij. De acteur uit Alabama maakte die donkere periode immers zelf van dichtbij mee. Woods' houdingen vertellen; als een echo van dat haperende feestgedruis waar tijdens de crisis abrupt een einde aan kwam. Die te meedogenloze pauze voor een gemeenschap die pas net haar dansschoenen durfde aan te trekken, blijft ook vandaag nog relevant. Gelukkig danst Woods verder.
Deze dappere “angels” zijn een knappe doorsnede van de queer gemeenschap
De camera van Grégoire Verbeke en Heleen Declerq schuwt haar onderwerpen niet: dicht op de huid, veelal centraal en frontaal in beeld, soms in zwart-wit, dan weer in kleur. Deze dappere “angels” zijn een knappe doorsnede van de queer gemeenschap. Een mooie en passende prelude voor de al even caleidoscopische voorstelling dus — hopelijk is die verscheidenheid straks ook aanwezig op de buhne van het Antwerpse Toneelhuis.
Het is de moed waarmee Jaouad, Fran, Mark, Dora, Darryl en Steffi nu praten die tijdens de eindmonoloog resoneert. Ondanks de herinneringen aan pijn en teleurstelling, blijft vooral hun eigenheid overeind. “Enjoy life, go for it, take it. It’s yours. You deserve it. Love yourself,” besluit ‘Dear Angels’.
Bekijk 'Dear Angels' via deze link. De film is een samenwerking tussen VRT, Toneelhuis en Sabam for Culture. De voorstelling 'Angels in America' speelt van 7 november tot en met 22 februari, in Toneelhuis en op tournee.
Kortfilm.be