Ugo Janssens brengt met eXXit een modern romantisch verhaal over de liefde van de man voor zijn vrouw. Philippe Charlier, kaderlid van een cosmeticabedrijf op de Place de Vendôme in Parijs begrijpt niet waarom zijn vrouw hem verliet. Wanneer blijkt dat alle vrouwen zonder tastbare reden verdwijnen, kantelt de wereld. Philippe kan de verdwijning van zijn vrouw maar moeilijk verwerken.

Dialoog en nog eens dialoog

De roman is opgebouwd uit dialogen verdeeld in korte hoofdstukken. Hierdoor leest het boek als een trein. Maar hierdoor leg je het boek makkelijk weg. Het is namelijk lastig om in het verhaal te blijven door de opbouw van het verhaal en de verwarring van het plot. Wel zijn de dialogen op zo een manier geschreven dat de beschreven karakters duidelijk worden en ze komen tot leven als personages uit een film.

Onduidelijk

Tijdens het lezen van het boek zit je wel vaker met een 'huh'-gevoel. Waar gaat het nu eigenlijk over? Als je de flaptekst niet leest heb je de vele hoofdstukken lang niet eens door dat alle vrouwen van de aardbol verdwenen zijn en gaat het hele verhaal aan je verloren. Lees je de flaptekst wel, dan heb je alsnog een 'wat'-gevoel. Wat is de bedoeling, wat is het verhaal nu eigenlijk? Hoofdstuk na hoofdstuk blijf je op je honger zitten.

De hetero in de verdrukking

Alle vrouwen zijn verdwenen. Er is geen XX-chromosoom meer op aarde. Wat dan? Dit is de basis van het verhaal, en best een leuk idee. Wat erna komt is helaas als tussen twee stoelen in de as vallen. De status van heterogenen brokkelt af. Homoseksuelen, trans personen en travestieten bepalen voortaan de normen en waarden van de samenleving.

Philippe Charlier wordt geconfronteerd met eenzaamheid, onbegrip, wanhoop, verkeert als hetero in de verdrukking. Deze hetero-onderdrukking kon een leuk aspect zijn in het boek. Toch komt het alleen erg kritisch over. Heteromannen gaan contact opzoeken met transgender personen en travestieten, om wat vrouwelijkheid in hun leven te brengen. De schrijver begint hier over 'valse vrouwen'. Het oordeel en de kritiek van de schrijver verpesten veel van het boek.

Eenzaamheid

Het sterkste punt van het boek is het gevoel van eenzaamheid. Je merkt dat Philippe ten onder gaat aan het gemis. Hij weet niet wat hij met zichzelf moet en beseft dat zijn normen en waarden niet meer in deze wereld passen. Hij gaat hopeloos op zoek naar het opvullen van die leegte maar wil niet zoals de andere mannen toegeven aan de “valse vrouwen”.

Je kunt een exemplaar van het boek bestellen bij de uitgeverij.