Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over.
Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria.

nieuws

Boek Bo Van Spilbeeck is uit: “Mijn vrouw Marianne is de heldin van dit verhaal”

Na haar moedige coming-out is de VTM-journaliste door velen uitgeroepen tot transgender icoon. Een rol die Bo zelf graag opneemt omdat ze dan naar eigen zeggen haar bekendheid en de daarbij horende media-aandacht, kan gebruiken. Al geeft ze toe dat de storm nu mag gaan liggen. Waarom dan toch nog een boek uitbrengen? “Ik heb dat geschreven om drie verschillende redenen”, vertelde Van Spilbeeck op de voorstelling van haar boek. Een presentatie die grotendeels in het teken stond van Bo’s gezin. ZIZO was erbij.

Jasper Van Biesen

08/03/2019

Actrice en vriendin van Bo Leen Dendievel leidde de boekpresentatie van ‘Bo - Eindelijk vrouw’ in. VTM-collega Cathérine Moerkerke en Van Spilbeeck zelf gingen nadien in het Antwerpse MAS dieper in op het hoe en waarom van het boek.

Geen beurswaarde

“Waarom een boek?”, begon Moerkerke het gesprek. “Ik wou eigenlijk geen boek schrijven. Veel uitgeverijen trokken na mijn bekendmaking meteen aan mijn mouw. Uitgeverij Horizon was de eerste die na een paar maanden opnieuw contact zocht”, begon Van Spilbeeck. “Het was toen dat ik besefte dat mijn verhaal mensen aanspreekt.”

“Ik had gedacht dat mijn coming-out in de krant tussen de cartoons en de kruiswoordraadsels zou staan. Maar toen ik ’s morgens op het werk arriveerde als vrouw, ontdekte ik dat mijn foto overal gepubliceerd stond. Behalve in De Tijd, beurswaarde had ik nog niet.” (lacht)

Therapeutisch

Blijkt dat Bo drie goede redenen heeft om haar boek uit te brengen. “Ik doe dit therapeutisch voor mezelf, om alles van me af te schrijven. De tweede en misschien wel belangrijkste reden is om anderen te inspireren. Voor mij waren rolmodellen ook belangrijk. Zo kan je iemand een duwtje in de rug geven. En reden nummer drie? Voor ons allemaal. Voor iedereen die nog nooit een transgender gezien heeft. Sommigen weten er helemaal niks over. Zo hoop ik op meer aanvaarding”, zei Bo.

Tijd om over iets anders te praten

Cathérine benadrukte dat dit boek Bo opnieuw onder de aandacht brengt, terwijl er bij de journaliste en haar gezin stilaan nood is aan rust. Bo: “Klopt, die grote aandacht mag nu wel gaan stoppen. Het is namelijk al een waterval aan emoties en gebeurtenissen geweest.”

“Uiteraard is het fijn om aandacht te krijgen en zo mijn rol als hefboom te kunnen spelen. Maar het is heavy soms. Soms zelfs te veel. Ik wil stilaan opnieuw een gewoon leven, net als mijn vrouw Marianne en onze twee kinderen. Dit boek sluit een hoofdstuk af. Het is tijd om bij ons thuis aan tafel over iets anders te praten.”

Hoerenchance

De goed ontvangen coming-out van Bo kwam ook aan bod. “Ik heb 'hoerenchance' gehad”, gaf Bo toe. “En we zitten hier niet ver van het schipperskwartier. (lacht) Ik heb dat allemaal te danken aan mijn vrouw en mijn fantastische kinderen en hun partners. En mijn werkgever. Veel transgenders verliezen hun werk of belanden op zijspoor. Ik had veel schrik om die stap te zetten, want een ex-collega werd jaren geleden niet op dezelfde manier opgevangen. De tijden waren toen nog anders. Bij mij was het gelukkig anders. VTM wil hier samen met mij een succesverhaal van maken.”

Onbegrip

Moerkere en Van Spilbeeck waren realistisch in hun gesprek en hadden het ook over het onbegrip waar transgenders mee te maken krijgen. “Er zijn negatieve reacties geweest, maar die waren marginaal in alle betekenissen van het woord. Wat mij het meeste geraakt heeft op dat vlak? De reacties op de eerste avond na mijn coming-out. Weet je; sommigen aanvaarden het misschien niet omdat ze niet weten wat het is. Zelfs artsen hebben soms onbegrip over transgenders. Pas later zien ze het licht.”

Gelukkige momenten als man

“Sommige trans vrouwen vernietigen al hun oude foto’s. Ik doe dat niet, want ik heb ook als man gelukkige momenten meegemaakt”, zei Bo. Dan doelt ze natuurlijk op haar familie. “Mijn vrouw Marianne is de echte heldin van het verhaal. Zonder haar steun zou dit nooit gelukt zijn. Dan was er misschien zelfs niks meer. Ik moet haar bedanken tot einde van mijn dagen want ik besef wat voor fantastische vrouw ik heb.”

Marianne en Bo’s kinderen schrijven in het boek een brief aan de journaliste. Bo: “Wat ik gewonnen heb, is zij verloren. Al ben ik op vele vlakken nog dezelfde, mijn slechte eigenschappen zijn er nog! Mentaal verander ik, door de hormonen. Een groot deel van mijn mezelf is weg. Het is niet meer omkeerbaar. Ik voel me beter, en straal dat uit. Als man klopte er niks meer voor mij. Ik vond mezelf een freak. Ik weet niet hoe het anders zou geëindigd zijn.”