“Ik kreeg de diagnose autismespectrumstoornis toen ik in de lagere school zat. Leerkrachten merkten dat ik moeite had met communiceren en vrienden maken. Op aanraden van het centrum voor leerlingenbegeleidinge ben ik met mijn moeder naar een psycholoog geweest. Toen ging de bal aan het rollen. Ik kreeg de stempel Asperger, en ik kreeg een GON-begeleider (GON staat voor geïntegreerd onderwijs, red.) toegewezen die me hielp tijdens de lessen. Hij hielp me een band op te bouwen met de andere leerlingen. Ik kreeg wel te maken met vooroordelen die andere kinderen over me hadden."

 

"In het eerste middelbaar ging ik naar een andere school in Moorslede. Zij boden hetzelfde leerplan aan als in het reguliere secundair onderwijs, maar met extra begeleiding. Het was makkelijker om een band op te bouwen met de anderen daar. De leerlingen daar kampten zowat met dezelfde problematiek, er heerste een samenhorigheidsgevoel.”

 

“Toen ik zeventien was, schreef me in voor Mister Gay Belgium (MGB). Ik was net achttien geworden toen ik verkozen werd. Omdat ik de jongste winnaar ooit ben, bereik ik een andere publiek. Daarom wil ik als MGB alle taboes ter sprake brengen. Door MGB ben ik wat meer uit mijn schelp gekomen. Tijdens de Antwerp Pride moest ik bijvoorbeeld een mensenmassa van tienduizend man toespreken. Dat was stresserend, maar ik denk door jouw angst in de ogen te kijken dat je het juist leert. MGB is daar een groot hulpmiddel voor geweest. Soms zijn er momenten waar ik met rust gelaten wil worden, vooral bij drukke periodes. Dan trek ik me terug op mijn kamer om mezelf wat te kalmeren. Nog een groot werkpunt van mezelf is dat ik absoluut niet zelfverzekerd ben. Mensen zeggen me dat ik het goed doe voor zo’n jonge leeftijd te hebben, maar ik kan dat niet echt aannemen.”

 

“Ik probeer zo weinig mogelijk te vertellen dat ik autisme heb. Niet dat ik me ervoor schaam, maar gewoon uit schrik voor de reactie van anderen. Mijn coming-out als homo had al een grote invloed op mijn omgeving. Ik heb er veel vrienden door verloren. Ik heb nog altijd een beetje schrik dat de anderen dan anders over me zullen denken. Daarom hou ik het liever op de achtergrond. Als finalist van MGB kon ik perfect een campagne rond autisme doen, maar dat heb ik niet gedaan omdat ik niet wilde dat het publiek mij verkoos uit medelijden. Dan heb ik liever dat ik beoordeeld wordt op mijn kwaliteiten, zonder dat autisme daar invloed op heeft.”

 

"Twee weken na mijn verkiezing, vertelde ik tegen mijn management dat ik autisme heb. Dat werd positief onthaald, al hadden ze wel gemerkt dat er 'iets' anders was aan mij. Toen stelden ze voor om er een campagne rond te doen, met mij als gezicht. Daar heb ik lang over nagedacht, want voor mij is dat iets heel delicaat. Maar als ik door mijn verhaal te delen mensen kan helpen, dan wil ik dat zeker en vast doen. Ik heb toen een campagne opgericht met de Vlaamse Vereniging voor Autisme. Autism. Understand, don’t judge staat er op de poster."

 

"Het doel is om de stereotypes die mensen denken te weten over autisme de kop in te drukken en de talenten van mensen met autisme naar voren te brengen. Er zijn genoeg mensen met autisme die het ver schoppen in het leven, bijvoorbeeld Albert Einstein. Er zijn niet veel mensen die niet weten dat hij autisme had, en hij is de bekendste wetenschapper aller tijden. Ik denk dat er algemeen gewoon te weinig bekend is over autisme. Het is een waaier, met allemaal diversevertakkingen. Iedereen met autisme is ook verschillend. Je kan het vergelijken met de campagne van Nutella van vorig jaar: Ze ontwierpen zeven miljoen verschillende potten, allemaal uniek op een eigen manier. Zo kan je autisme ook omschrijven. Er is zeker nood aan mensen met autisme in de media. Zo heb ik wel het gevoel dat ik een rolmodel voor anderen ben. Toen ik op de luchthaven zat op weg naar de verkiezing van Mister Gay Europe, kreeg ik een berichtje van een jongen uit Genk die net als ik ook homo is en autisme heeft. Hij zei dat hij zich niet meer alleen voelt sinds ik mijn verhaal gedeeld heb. Daar doe ik het voor.”

 

"Ik ben afgestudeerd als tuinaanlegger. In de laatste jaren van het middelbaar had ik stage bij verscheidene tuinmannen. Ik kwam open uit over mijn geaardheid tegenover mijn collega’s. De meesten accepteerden me voor wie ik was, maar er zaten er ook een paar tussen die opmerkingen gaven “Je bent niet mannelijk genoeg, zou je niet beter kapper of danser worden?” De eerste keren kan ik daar wel mee lachen, maar als ze het hele jaar door zulke dingen zeggen, dan begint dat toch wel te knagen..."

 

"Wist je dat drie procent van Vlamingen al te maken heeft gehad met gaybashing (holebifoob geweld, red.)? Ik ben jammer genoeg zelf slachtoffer geworden van gaybashing in mijn thuisstad Roeselare. Ik werd tijdens een nachtje stappen langs achter vastgegrepen en in elkaar geslagen. Op de spoedafdeling heb ik in een vlaag van emoties een post op Facebook en Instagram gezet. De ochtend erna belde mijn management mij op. Het was daar een crisiscentrum geworden omdat alle media hen contacteerden. Ik had al die media-aandacht niet verwacht, terwijl het nog geen 24 uur geleden gebeurd was. Ik werd op de rooster gelegd. Het management was bezorgd en vroeg aan me of dat wel zou lukken. Maar dit was het uitgelezen moment om mensen die al met gaybashing in aanraking kwamen te helpen en de mensen bewust te maken van de problematiek. Als MGB moet je moeilijke knopen kunnen doorhakken. Ik kon er ook voor kiezen om weg te kwijnen in mijn kamer, maar ik ben ermee naar buiten gekomen. Dat was de beste keuze die ik ooit kon maken. Wel ten koste van mezelf want ik zat er mentaal helemaal door de dagen erna. België wordt omschreven als het land van melk en honing voor holebi’s, maar in de realiteit is dat niet altijd zo."

 

"Ik vertrek 20 mei naar Knysna, Zuid-Afrika voor de Mister Gay World-verkiezing. Ik neem mijn deeltje autisme mee naar de wedstrijd en in de voorstellingsronde zal de campagne zeker en vast aan bod komen."

 

Op haar blog Philosofie schrijft Sofie Van de Velde over autisme. Lees meer: http://www.philosofie.be