Ik veronderstel dat een dergelijke beslissing een voorgeschiedenis heeft?

“Inderdaad. Al tijdens mijn collegetijd in de jaren ‘70 besefte ik dat niet meisjes- maar jongenslichamen me opwonden. In kunstboeken keek ik naar de mooie knapenlichamen en ik werd verliefd op twee klasgenoten. Toen ik tijdens de les lichamelijke opvoeding één van de jongens wat te hartstochtelijk vastgreep was het hek van de dam: de leraar had mijn ‘verdacht deviant’ gedrag opgemerkt en lichtte mijn ouders in. Een verplicht bezoek aan de psychiater was het gevolg, maar reeds na één sessie weigerde ik om in therapie te gaan”.

Ik was gevangen in een omgeving die mij opdrong dat homoseksualiteit verderfelijk was

“Sinds dat moment werd er met mijn ouders nooit meer over mijn vermeende seksuele geaardheid gesproken. Na mijn ingenieursstudies kwam ik in de bankwereld terecht en ik bleef mijn eerste werkgever veertig jaar trouw. Ik woonde al die tijd bij mijn ouders en ik was dus gevangen in een omgeving die mij opdrong dat homoseksualiteit verderfelijk was. Ook op de bank sprak ik met niemand over mijn onderdrukte gevoelens. Ik leefde dus werkelijk in the closet”.

Mijn ja-antwoord was meteen mijn coming-out

“In 2017, mijn beide ouders waren toen al overleden, had ik een zeer zwaar auto-ongeval waar ik gelukkig fysiek ongehavend uitkwam. Maar het betekende een keerpunt in mijn leven: mijn schoonbroer die me na het ongeval naar huis bracht vroeg me: ‘Ben jij homo?’. Mijn ‘ja-antwoord’ was meteen mijn coming-out.” 

Je was toen een prille zestiger?

“Na jaren van verdrukking kwam de bevrijding, een ommekeer in mijn leven. De zelfaanvaarding was echter geen evidentie maar dankzij psychologische hulp ging ook die moeilijke periode voorbij.”

Ik ben nu een militant geworden: ik wil mij inzetten zodat anderen de lijdensweg van de verdringing of de verborgenheid niet moeten ondergaan

Je leven zag er plots heel anders uit…

“Diversiteit staat bij mijn werkgever (BNP Paribas Fortis) hoog in het vaandel en in haar schoot richtte ze PRIDE Belgium op, een intern netwerk van collega’s waar iedereen welkom is, ongeacht de seksuele oriëntatie of genderidentiteit. Op het jaarlijkse diversity event legde ik voor een publiek van enkele honderden collega’s een getuigenis af over mijn onderdrukte seksualiteit en mijn coming-out. Van een ommekeer gesproken… Ik ben nu een militant geworden: ik wil mij inzetten zodat anderen de lijdensweg van de verdringing of de verborgenheid niet moeten ondergaan.”

Uiteraard besef ik dat ik alleen het verschil niet kan maken.  Ook al hebben we in West-Europa al veel bereikt op LGBTQ-gebied, de strijd is nog helemaal niet gestreden.

Zo ben je bij çavaria terechtgekomen?

“Uiteraard besef ik dat ik alleen het verschil niet kan maken.  Ook al hebben we in West-Europa al veel bereikt op LGBTQ-gebied, de strijd is nog helemaal niet gestreden, wel integendeel: in landen zoals Hongarije en Polen gaat het eerder de verkeerde kant op. Om hiertegen weerwerk te bieden zijn organisaties nodig die hun stem kunnen laten horen op het politieke forum. In Vlaanderen is dat çavaria. Maar koken kost natuurlijk geld.”

Je nam dan de beslissing om çavaria financieel te steunen na je overlijden?

“Ik ben kinderloos en de tarieven van de erfbelasting in Vlaanderen zijn ontzettend hoog: 55% voor bedragen boven de 75 000 euro. Via çavaria ben ik te rade gegaan bij vzwTESTAMENT.BE die adviseert over schenkingen aan goede doelen. Sinds 1 juli 2021 is het immers mogelijk om je nalatenschap (of een deel ervan) tegen een tarief van 0% over te maken aan een erkend goed doel (zoals çavaria)."

Het is volledig mijn eigen beslissing die ik helemaal autonoom nam en waar ik mij zeer goed bij voel. Dat is voor mij het voornaamste.

En TESTAMENT.BE geeft de praktische informatie?

“Inderdaad, het is van het allergrootste belang dat alles administratief 100% correct is: na je overlijden kan je immers nog weinig wijzigen… Ik verkoos om te werken via een fonds bij de Koning Boudewijnstichting maar dit is niet de enige mogelijke manier.”

Door een bedrag na te laten aan een goed doel verkleint het deel voor de andere erfgenamen. Heb je hier met hen over gesproken?

“Ik heb dit verteld aan mijn zus en niettegenstaande zij zeer open van geest is was het voor haar niet evident om deze voor haar onverwachte evolutie te aanvaarden, mijn schoonbroer vond het helemaal geen goed idee. Het is echter volledig mijn eigen beslissing die ik helemaal autonoom nam en waar ik mij zeer goed bij voel. Dat is voor mij het voornaamste.”


---

Meer info over geven aan een goed doel als çavaria vind je via www.cavaria.be/testament.