“Toen ik hoorde dat Klaasje ging stoppen met K3 heb ik me onmiddellijk ingeschreven voor K2 zoekt K3. Ik hou heel veel van dansen en zingen en vind K3 een mooi concept. Daarnaast zijn Karen, Kristel en Kathleen een enorme steun voor me geweest in mijn kindertijd als ik me rot voelde."

"Als klein jongetje werd ik heel hard gepest op school. Als ik dan thuiskwam liep ik naar mijn kamer, trok ik een jurkje aan, zette een cd op van K3 en kon ik mezelf zijn.”

ZIZO: Proficiat met je deelname aan K2 zoekt K3. We vinden het heel spijtig dat je sinds vorig weekend niet meer meedoet met de show. Jouw deelname heeft heel wat indruk op ons nagelaten. Hoe was het voor jou?

“Voor mij was het zenuwslopend want ik ben geen zangeres. Nadat ik me ingeschreven had voor K2 zoekt K3 ben ik wel onmiddellijk zanglessen gaan volgen. Omdat ik als trans persoon meedoe was ik wat nerveus dat mijn optreden weggezet zou worden als een grap moest mijn zang niet goed geweest zijn. Dat is gelukkig niet gebeurd.”

ZIZO: Het filmpje van je deelname werd een groot succes op sociale media. Je kreeg heel wat positieve reacties maar ook negatieve. Hoe ga je daarmee om?

“Ik had de impact van mijn verhaal wat onderschat. Ik ben al een hele tijd uit de kast en ook mijn omgeving is op de hoogte. Tijdens de opnames zit je ook in een bubbel dus het was pas als het uitgezonden werd dat ik heel wat reacties kreeg, vooral positieve. De negatieve reacties doen me niet zoveel, daar komt dan mijn Hollandse nuchterheid om de hoek kijken.”

ZIZO: Heel wat trans jongeren ondervinden weinig steun tijdens hun jeugd. Hoe was dat voor jou?

“Ik heb gelukkig heel wat steun gekregen van mijn ouders. Ze hebben altijd naar me geluisterd en veel begrip getoond. Vanaf mijn zesde was het al duidelijk dat er iets aan de hand was. Mijn ouders zijn dan met me naar de huisarts gegaan. Ik besef dat niet alle trans jongeren bij hun ouders terecht kunnen. Hen raad ik aan om iemand uit hun omgeving in vertrouwen te nemen. Krop het niet op maar praat erover.”

ZIZO: Transitie op jonge leeftijd is een gevoelig onderwerp. Terecht?

“De artsen die bezig zijn met transitie weten heel goed waar ze mee bezig zijn. Ikzelf krijg al psychologische ondersteuning vanaf mijn 8 jaar. Toen ik 12 werd kreeg ik puberteitsremmers, dat is omkeerbaar. En dan op mijn 16de heb ik ervoor gekozen om vrouwelijke hormonen te nemen, dan pas werd mijn transitie onomkeerbaar.”

ZIZO: Heb je nog een laatste boodschap voor onze lezers?

“Het klinkt misschien zweverig maar het leven is tijdelijk dus maak er het beste van. Het is zo zonde als je een groot gedeelte van je leven niet jezelf kan zijn en je je daar zorgen over moet maken. Kies voor je eigen geluk en wees jezelf!”