longread
De tien LGBT-platen van 2017
2017 mag dan op politiek niveau doen denken aan de Koude Oorlog van de vorige eeuw en op economisch en sociaal niveau bijzonder wisselvallig zijn geweest, op muzikaal vlak werden we dit jaar bijzonder verwend. Een top tien samenstellen bleek dit jaar moeilijker dan ooit door het rijke aanbod van geweldige albums. Maar de redactie stak de koppen bij elkaar, wikte en woog en kwam al heel snel tot een eensgezinde top. Dit zijn de tien lgbt-platen die je dit jaar moet gehoord hebben.
27/12/2017
10. Hercules and Love Affair: Omnion
“‘Omnion’ is een van de beste dansplaten van 2017”, schreven we enkele maanden geleden. Nu kunnen we zelfs het voorvoegsel ‘dans’ weglaten. De groep rond fenomeen Andy Butler, die gestationeerd is in Gent en onze eigen Gustaph als vaste vocalist heeft, speelt met contrasten, met ons hoofd en met onze dansende heupen. Een tijdloze clubplaat om ook thuis van te genieten.
9. Life Of Agony: ‘A Place Where There’s No More Pain’
Amper vijf platen in vierentwintig jaar, toegegeven de heavy metal groep rond transzangeres Mina Caputo is spaarzaam met zijn output. De muziek klinkt wat minder hard dan indertijd, maar ze heeft wel aan melodie en diepgang gewonnen. En rocken doen ze nog steeds zoals de besten.
8. Perfume Genius: No Shape
Mike Hadreas laat zien dat het misbruik, de drugs en de alcohol uit zijn jeugd alleen nog maar een ver verleden zijn. Zelfbewust en in het reine met zichzelf staat hij nu garant voor experimentele pop die te nemen of te laten is. Live paradeerde hij als een fiere pauw op de podia van Pukkelpop en de AB. ‘No family is safe when I sashay’, is zijn heerlijke mantra. Toch krijgen we nog steeds een brok in de keel bij de meer breekbare nummers als ‘Die 4 You’ en ‘Just Like Love’.
7. K’s Choice: 25
We hebben iets met Sarah en Gert Bettens, en blijkbaar hebben we dat al 25 jaar. Daar wilden ze zelfs op klinken tijdens SPARKLE begin dit jaar. Op deze compilatie verzamelen ze 25 hoogtepunten uit hun heerlijk eclectische carrière, aangevuld met een nieuwe versie van het onsterfelijke en niet kapot te krijgen ‘Not And Addict’. In deze versie krijgt Sarah weerwerk van dat andere lesbokanon, Skin.
6. Loïc Nottet: Selfocracy
Een goede beurt op het Eurovisiesongfestival, een overwinning in een dansprogramma in Frankrijk en twee uitstekende singles, meer had onze landgenoot niet nodig om het publiek warm te maken om naar zijn concerten te komen. Er was nog lang geen sprake van een album. Gelukkig bleek ook dat prima in orde. Met referenties naar Dead Can Dance, Michael Jackson en Sia leverde Loïc een plaat af waarmee we ons nog steeds geruggesteund voelen als underdog.
5. Beauty And The Beast: Original Soundtrack Recording
We mochten ons dit jaar opnieuw onbeschaamd kind voelen dankzij de life action remake die Disney maakte van zijn eigen tekenfilm ‘Belle en het Beest’. Op de soundtrack kregen we daar heel wat gay-iconen bovenop. Ariana Grande mocht deze keer dan wel de titelsong voor haar rekening nemen, maar Céline Dion kreeg wél een nieuw nummer, ‘How Does A Moment Last Forever’. Josh ‘Frozen’ Gad gaf Gastons sidekick LeFou een (h)eerlijke homoseksuele invulling.
4. London Grammar: Truth Is A Beautiful Thing
Brede soundscapes op een akoestische triphop: op hun tweede album verfijnt het trio hun kracht. De stem van Hannah Reid is als die van een sirene, zeker in ‘Rooting For You’, het orgelpunt van de plaat. Langgerekt en sensueel, uithalend waar nodig, reikend naar een verloren liefde aan de einder. Of zoiets. Een plaat die muzikaal zo sprekend is dat ze bijna visueel wordt.
3. The XX: I See You
Nadat ze met hun eerste twee albums de grenzen van het minimalisme verkenden, gooit het Londense trio het plots over een heel andere boeg. De elektronica klinkt plots veel warmer wanneer er via achterpoortjes R&B en pop in hun muziek wordt gesmokkeld. Dit in combinatie met de getroebleerde en kwetsbare stemmen van Oliver Sim en Romy Madley Croft maakte dat we enthousiast mee onze pijn weg dansten op ‘On Hold’ en ‘Say Something Loving’.
2. Sam Smith: The Thrill Of It All
Smith nam een sabbatjaar en ook hij kwam terug met een uitstekende opvolger voor zijn debuut. Natuurlijk hadden we geen complete stijlbreuk verwacht, maar toch klinkt het nieuwe album verfrissend anders. Sam heeft een oude ziel met een hart dat snel breekt. Ondanks het succes, zowel privé als professioneel, klinkt hij nog oprecht naïef in de hits ‘Too Good At Goodbyes’ en ‘Pray’. En, jawel, deze keer zingt hij echt over ‘HIM’.
1. Oscar & the Wolf: Infinity
Dit was ontegensprekelijk een uitstekend jaar voor Max Colombie en zijn companen. Eerst was er de live-zegetocht van de weide van Werchter, via het Sportpaleis, naar Tomorrowland, daarna volgde de prima tweede plaat. Die ademde met zijn hypnotiserende beats pure seks. Jawel, dit is danspop, maar wel een met vele laagjes. En we zijn nog steeds aan het uithijgen van de hitkracht van ‘Breathing’ en ‘So Real’.
Verder hebben we ook nog genoten van Cigarettes After Sex (‘Cigarettes After Sex’), Lorde (‘Melodrama’), Coely (‘Different Waters’), Lana Del Rey (‘Lust For Life’), Viktor Lazlo (‘Woman’), Katy Perry (‘Witness’), Alison Moyet (‘Other’), Anohni (‘Paradise’) en Steps (‘Tears On The Dancefloor’), maar er kunnen er maar tien de beste tien zijn…
Bron:
Eigen verslaggeving