Sinds de uitbraak van COVID-19 is onze sociale cirkel, of moeten we nu bubbel zeggen, noemenswaardig verkleind. Bij 19 soorten niet-menselijke primaten werden kleinere clusters van groepen opgemerkt, om de directe spreiding van parasieten te verminderen. Mensen hebben deze biologische impuls ook. Namelijk het verspreiden in modulaire sociale groepen.

Verandering van het gedrag

Wanneer ziekteverwekkers zich verspreiden gaan mensen een reeks gedragingen aannemen. Ten eerste gaan we onze sociale kring verkleinen. Maar we worden ook hypervigilant en bijzonder foutgevoelig. Kijk maar naar de sociale controle die niet meer weg te denken is in het straatbeeld. Pijlen die onze richting aanwijzen, overal A4’tjes die ons herinneren aan onze handen ontsmetten en een mondmasker dragen. En natuurlijk onze medemens die ons graag terechtwijst als we iets doen dat niet “mag”. Hoe langer een virus, zoals COVID-19, zich verspreidt, hoe intenser deze impuls zal worden.

Onverdraagzaamheid

Tijdens een epidemie wordt een mens overgevoelig. Elke fysieke abnormaliteit wordt plots een indicator van infectie. We worden met andere woorden extra onverdraagzaam. De mens begint meer aandacht te schenken aan die aspecten die mensen differentiëren. Mensen die er anders uitzien of klinken vallen op en vermijden we. Dat leidt natuurlijk naar meer onverdraagzaamheid.

Kans op besmetting

Individuen verschillen in hun reactie op een potentiële besmetting. Zo zullen mensen die de meeste kans hebben op besmetting het sterkst vermijdingsgedrag vertonen. Ook zij die actief bezig zijn met het vermijden van een besmetting, zijn actief bezig met het vermijden van onbekenden. Helaas gaan we vaker die mensen vermijden die volgens sociale constructies niet binnen de norm passen.

ZIZO wil een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over LGBTI+-thema’s. Daarom publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van hun/haar/zijn vereniging en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.