In nog te veel landen worden holebi’s en transgenders verdrukt, actief vervolgd of zelf opgejaagd en aangevallen. Zo verdwenen in Tsjetsjenië de voorbije maanden al veertig homo’s - jeps, ze verdwenen gewoon - en overleden er twee na marteling. De Tsjetsjeense leider Kadyrov voert een schrikbewind en heeft in de LGBT+ gemeenschap een zondebok gevonden, mee gevoed door de anti-holebibeweging in Rusland. De regering in Libanon blokkeerde Grindr. In Egypte kreeg een tv-presentator een celstraf… omdat hij homoseksualiteit ter sprake bracht in zijn programma.

Universele toepassing van de mensenrechten

De vraag is nu hoe we - ook onze politici - verder raken dan de gebruikelijke en vaak voorspelbare verontwaardiging? Telkens is het mechanisme hetzelfde: de ambassadeur van het land in kwestie wordt erop aangesproken en daarna wordt het weer stil. Kunnen we écht niets meer doen dan dat? Straks zijn er bij ons verkiezingen en alle partijen zullen in hun programma ongetwijfeld schrijven dat LGBT+ rechten noodzakelijk zijn. Dat ze de strijd tegen holebi- en transfobie zullen opvoeren. Dat ze ook de laatste ongelijkheden in de wet willen wegwerken. Trots zullen ze ook in dit magazine duidelijk maken dat de Vlaamse holebi’s en transgenders op hen kunnen rekenen.

Maar dat volstaat niet langer. Diezelfde belofte moeten politieke partijen ook concreet maken voor hun buitenlands beleid. Meer zelfs, van zo’n essentieel mensenrecht - gewoon kunnen zijn wie je bent, waar ook - een voorwaarde maken. Een Universele Verklaring van de Mensenrechten is niet genoeg. We moeten er ook voor zorgen dat ze universeel toegepast wordt. Ook als er geld mee is gemoeid, ook economische belangen op het spel staan... En dan is het simpel: we moeten de ‘ballen’ hebben om geen zaken te doen met landen die mensenrechten met de voeten treden. Zolang dat niet gebeurt, zullen we in cirkels blijven draaien.

Nood aan Europees Rainbow Fonds

“Ja maar, als klein landje kunnen we dat toch niet alleen?” is een van de clichés altijd. Dat is zo, maar de geschiedenis is nog nooit ingrijpend veranderd door het status quo te blijven aanvaarden. Dat doe je door voorop in de strijd te gaan, door een voortrekkersrol te spelen en anderen te overtuigen om aan te sluiten. Laat ons dan ook over de partijgrenzen heen afspreken dat de volgende minister van Buitenlandse Zaken de wereldwijde Equal Rights Coalition verder zal uitbouwen, dat wij als België bij alle internationale contacten holebi- en transgender rechten nadrukkelijk op de agenda plaatsen, dat wij een Europees Rainbow Fonds gaan oprichten dat directe (snelle) hulp aan LGBT-activisten in nood biedt en voor preventieve hulp, dat wij geen enkel land meer steunen voor een internationale topfunctie of sportevent zonder dat zij hun steun uitspreken voor gelijke rechten voor LGBT+. Geen WK voetbal of geen Olympische spelen meer zonder gelijke rechten voor iedereen.

Kortom, het is tijd om verder te gaan dan de gebruikelijke verontwaardiging, mooie beloftes en zachte woorden. Het is tijd voor een nieuwe strijd met een staalhard engagement vanuit de politiek. Om iedereen de zekerheid te geven om het leven te leiden dat hij of zij zelf wil. Hier bij ons, maar ook elders in de wereld. Het is tijd voor een buitenlands LGBT+ beleid met ballen!

Thijs Verbeurgt is medeoprichter van Regenboog.Rood, het LGBT+ netwerk van sp.a.

ZIZO wil een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over LGBT+ thema’s. Daarom publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van hun/haar/zijn vereniging en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.