Leuk. Mooi. Sympathiek. En slim gezien.

 

Want elke keer slaan we met zijn allen aan het liken en het sharen. Omdat LGBT’s in 2018 nog altijd zelden in een doorsnee reclameblad te zien zijn, beschouwen we elke uitzondering op die regel als een evenement. Iets waarvoor we de firma die het ‘aandurft’ toch twee homo-papa's, een kussend lesbisch koppel of een transpersoon op te voeren, willen belonen. Delen als dankjewel. En als het toevallig van pas komt, dan zullen we wellicht wat sneller bij X, Y en Z binnenwippen om er wat te kopen.

 

Het is natuurlijk gewoon leuk om ‘jezelf’ in een tijdschrift of op televisie te zien. Het maakt ons trots: kijk waar we staan, twintig jaar geleden zou het niet waar geweest zijn. Door het delen en het duimpjes uitdelen, geven we ook het signaal dat we meer van dat soort advertenties en filmpjes willen krijgen. Van die ene firma. Maar misschien ook van andere als die zien hoe loyaal de regenboogfamilie is naar mensen en bedrijven die aan hun kant staan. Liken als lobby-middel.

 

Soms schakelen we onze sociale media in als wapen. Want bedrijf X, Y en Z krijgen niet alleen applaus voor hun advertentie. Nee, ze krijgen ook boze mails! Ze verliezen volgers op Instagram! Er worden eieren gegooid naar hun vestiging in Rusland! Dat kunnen wij als LGBT’s niet laten passeren. Wie aan onze vrienden raakt, raakt aan ons. En zo wordt delen en leuk vinden plots een daad van verzet.

 

Als ik cynisch ben, en dat gebeurt af en toe als ik eens te weinig heb geslapen, dan denk ik dat die bedrijven het alleen maar daarvoor doen. Ze maken een LGBT-vriendelijke reclame en ze kunnen hun reclamebudget meteen halveren. De clip gaat sowieso viraal, blijft jaren later nog opduiken en als ze 'geluk' hebben, halen ze gratis de nationale media. Als nieuwsbericht of - nog interessanter - als onderwerp in een discussieprogramma. Ze profiteren van ons!

 

Is dat erg? Ik weet het niet. Er zijn zoveel bedrijven die me proberen te verleiden. Als ik dan toch moet kiezen, ga ik voor de reclame die een positief beeld geeft van 'mijn' familie.

 

Maar misschien moeten we als beweging wel een stapje verder gaan. Misschien kunnen we elke keer als zo’n firma het Regenboognetwerk wil ‘gebruiken’ even langsgaan om te polsen hoe ze ons ook echt vooruit willen helpen. Door diversiteitsplannen voor hun personeel op te maken bijvoorbeeld of LGBT-projecten (financieel) te steunen…. Dan wordt het echt een win-win. Dan krijgen ze van mij niet alleen een duimpje maar zelfs een hartje onder hun bericht.

 

Bruno De Lille

Fractievoorzitter Groen

Brussels Hoofdstedelijk Parlement