“Ik hoop een positieve impact te maken. Met mijn fotoboek bijvoorbeeld, door aan te tonen dat je niet hoeft te streven naar onbereikbare schoonheidsidealen”, schrijft ze op haar site.

Morgane kreeg een tijd geleden commentaar van iemand die zei dat ze enkel met ‘perfecte modellen’ werkte en dat haar pleidooi voor body positivity net daarom niet gefundeerd was. “Terwijl een groot deel van de mensen die ik fotografeer en op mijn sociale media post net modellen zijn die niet aan de eisen voldoen van de mode-industrie”, aldus Morgane. “Ik heb wakker geleden van die commentaar, maar nadien beschouwde ik het als een compliment. Het betekende dat ik in mijn opzet geslaagd ben om ‘imperfecte’ mensen op hun mooist te tonen”, besluit ze. 

No Babes is ook de naam van Morganes eerste fotoboek. Daarin deelt ze de verhalen van haar modellen. De fotocollectie beeldt een een gedeelde zoektocht naar zelfacceptatie af.

Sem (die/hun)

“Sinds mijn negen jaar voel ik mij niet comfortabel in het lichaam waarin ik ben geboren. Omdat ik opgroeide in een strenge, katholieke familie, was er geen ruimte voor open gesprekken over mijn identiteit. Daardoor hield ik me een masker voor en presenteerde ik mezelf als iemand die ik niet was.  

Toen ik vier jaar geleden naar Gent verhuisde, ging er een nieuwe wereld open. Het is hier waar ik voor het eerst mensen ontmoette die zichzelf beschreven als non-binair. Dat betekent dat iemand zich niet thuis voelt in de traditionele hokjes van man en vrouw. Er zijn dagen wanneer ik mij vrouwelijk voel, terwijl ik op andere dagen dan weer de mannelijke kant verkies. 

Na mijn borstverwijdering, heb ik ook mijn naam veranderd van Sophia naar Sem. Toen ik twee weken na mijn operatie naar mezelf keek in de spiegel, voelde ik mij ook immens gelukkig. Eindelijk was ik de persoon waarvan ik altijd al droomde. Dit zou niet mogelijk zijn geweest zonder de steun van onze hechte gemeenschap en zij betekenen dan ook alles voor mij.” 

Kasper (die/hun, zij/haar, hij/hem)

“Ik stapte naar mijn fiets na een examen toen een leerkracht zei dat ik er uitzag als een faggot omdat ik mijn nagels had gelakt. Dat was choquerend, ook omdat er andere leerkrachten bijstonden en niet ingrepen. Een maand later was ik door een Instagramaccount van drag queens aan het scrollen wanneer dezelfde leerkracht en tegen de tafel sloeg met de woorden “je hebt echte mietjes handen. 

Opnieuw meldde ik dat bij andere leerkrachten, maar de enige reactie die ik kreeg van hen was “dat is gewoon hoe zij is.” Ik snapte niet hoe mensen met een voorbeeldrol zo’n negatief gedrag vertoonden. Uiteindelijk is het al moeilijk genoeg omdat anderen mij elke dag beoordelen, louter en alleen omdat ik niet pas in die traditionele hokjes van man en vrouw. Ik ben gewoon wie ik ben.”

Jitske (zij/haar)

“Ik vind het belangrijk om eerlijkheid te tonen op platformen zoals Instagram en Facebook waar eerlijkheid zo goed als van de radar is verdwenen. In staat zijn om helemaal jezelf te zijn in deze maatschappij, is helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ook voor mij was het nooit gemakkelijk omdat ik altijd het gevoel had dat ik niet op dezelfde lijn zat als de verwachte standaarden. 

Ik ben heel open over mijn seksualiteit, lichaam en alles wat errond hangt. Ik toon mijn vetrollen, cellulitis, hangende borsten, maandstonden en brein dat niet altijd meewerkt. Ik vertel mijn verhaal en neem daardoor een gevoelige positie in. Ik ben er mij ook van bewust dat mensen dit gek vinden, maar we moeten die taboes doorbreken. Of het nu gaat over liefde, schoonheidsidealen of maandstonden.”

Voor meer info over het project surf je naar de No Babes-site.

Taboo Talks is een reeks interviews die Sem Lannau van Genderspectrum en Morgane Gielen van No Babes gedurende coronatijden . Zo blijven ze aandacht besteden aan taboethema's binnen deze maatschappij. In de eersta aflevering duiken ze met Liv Pijpers in het thema 'Transgender'.