“Een man woont in de stad.
Hij zit, hij ligt, hij staat, hij belt. Hij kijkt.
Hij denkt, hij praat, hij fantaseert. Hij kijkt.
Hij weet met zichzelf geen blijf.”

Dat is het uitgangspunt van TOM.

De voorstelling begint met twee spelers in een doodstille zaal. Rode letters leiden ons het verhaal in. Twee mannen die elkaar vinden – of niet. Beide mannen worden herleid tot hij, ze vervloeien tot elkaar in de geprojecteerde tekst, spelen haasje over, als dubbels in een gotische novelle die elkaar telkens net mislopen. De grens tussen hij en hij vervaagt.

Het is een verkennen van identiteit, waar de een begint en de ander eindigt. Al kijkend vraag je je af of dat er zelfs toe doet. TOM tast de ander letterlijk af, gaat het hele lijf na met zijn voet. Duwt en trekt gebiologeerd aan de ander zijn lichaam. Een handeling die de ander later in de performance nabootst, na TOMs wedergeboorte. Dit keer tast de ander TOM af met zijn handen, in een beweging die doet denken aan het balsemen van lichamen. De interactie tussen de twee lichamen werkt tegelijk zo vervreemdend en zo fascinerend dat niet kijken bijna onmogelijk is.

Het lichaam is een mythe, zegt TOM van BARRY, terwijl TOM onder een doorschijnend zeil opnieuw zijn vorm vindt. TOM wenkt en kronkelt en verleidt vanop zijn rots, terwijl de ander hem spiegelt onderaan de rots. Ondertussen spiegelt mijn hart in het publiek de percussie van de soundscape. De atmosfeer is beklijvend, de beheerste gesticulatie is gelijke delen verleidelijk en gelijke delen beangstigend, en het aftasten krijgt stilaan een lugubere ondertoon, alsof de lichamen op het podium de plasticiteit van taal letterlijk in hun gezicht willen tonen.

TOM voelt als iemand die een connectie wilt maken. Als iemand die probeert, hakkelend en hortend, een band op te bouwen met een ander. Het is nieuwsgierigheid, met breekbare aarzelingen. Karel Tuytschaever slaagt erin om een intiem portret van een interactie te laten zien. Hij biedt je een venster op de tederheid en de klauwen, het begin, het einde en hoe ze daar kwamen. De breekbaarheid van de performers doet niet af aan hun kracht, of aan de explosiviteit van hun dynamiek. TOM van BARRY is een aanrader voor mensen die zich willen laten onderdompelen in een performance die zijn tijd neemt.