Een relatie is vooral werken
Christophe is 'Blind Getrouwd' en deelt tweewekelijks zijn verhaal over het avontuur met een LGBTI+-bril op. Is blind trouwen voor holebi’s helemaal anders of net helemaal niet? Iedere zondag om 19u55 op VTM.
We hopen allemaal hetzelfde in een relatie: grappige momenten delen maar ook de diepgang vinden met die ene partner. Liefde is liefde, onze hoop is identiek. Of die partner nu van hetzelfde geslacht is of niet. Samen met Nick schakelde ik de afgelopen weken een versnelling hoger in elkaar leren kennen. Want relatie is een werkwoord.
Ruzie over frieten
Na weken van jolijt en plezier was het tijd om de verschillen te laten botsen. De ondertussen legendarische discussie over frieten en over het al dan niet voorbereid zijn als vrienden op bezoek komen is uitvoerig geanalyseerd. We zijn niet zeker of een frustratielijst aan de koelkast voor iedere relatie de beste oplossing is, maar voor ons werkte het wel. Het maakte onze verschillen erg visueel. Maar zoals dat altijd gaat tussen ons twee: gebaseerd op vertrouwen in elkaar en met het volste respect. En dat maakte de ruzie dan weer iets om van te leren. Alsof het hele traject al geen gigantisch leerproces is.
Banale discussies over avondeten kunnen al snel ontaarden in een gemeen gevecht
Want als relatie een werkwoord is, dan is dit avontuur het zeker. We gaan daar allemaal verschillend mee om. Het is een intense periode waar je sowieso het beste wil van maken, maar er komt zo veel op je af dat het gewoon niet anders kan dan knetteren in het hoofd. Banale discussies over avondeten kunnen al snel ontaarden in een gemeen gevecht. Dat deed het bij ons niet omdat we beiden begrip tonen en blijven communiceren. Grappig overigens hoe reacties het omschrijven als het te volgen voorbeeld. Gay marriage to the front! Even ter herinnering: twintig jaar geleden konden we dit voorbeeld niet eens geven omdat het holebihuwelijk nog niet bestond.
Leren van de hetero’s
Net omdat het knettert en je wel eens nood hebt aan een vergelijkingspunt was de ontmoeting met de andere koppels een heerlijke vernieuwing in het programma. De kennismaking met Jonah, Winnie, Lothar, Tati, Sonny en Laura voelde als een ontmoeting tussen gelijkgestemde zielen. Weinig mensen kunnen begrijpen wat het allemaal doet om in zo een intense en emotionele rollercoaster te stappen. Vrienden en familie die op de hoogte zijn, kunnen ook maar een gedeeltelijk advies geven omdat ze niet alles weten. De deelnemers hadden elkaar gevonden en probeerden open en eerlijk elkaar verder te helpen. Gevolg: een dag met een gigantisch fijne vibe.
Je voelt dat het voor iedereen een verhaal is van vallen en opstaan, met gigantische hindernissen en moeilijke momenten. Het betere leermoment. In ons geval, het betere leermoment met enkel hetero’s als vergelijkingspunt. Maar je merkt van het eerste moment al dat het geen centimeter verschil maakt in de analyses en emoties die we te delen hadden met elkaar. Het voelde nergens aan alsof de twee homo’s iets apart waren en zo hoort het. Voor mij was het vooral een bevestiging dat we goed bezig waren en zo verder moesten doen.
Stereotypes
Velen zijn gecharmeerd en we kregen geen enkele negatieve reactie eens de uitzendingen van start gingen. Maar we blijven collectief in hokjes denken. Geheel onbewust soms.
De klassieker blijft: wie is het vrouwtje in de relatie? Dat durft al eens variëren van week tot week. Als ik uitbundig op vlaggenjacht ga worden mij de vrouwelijke eigenschappen toegekend. Maar als Nick zijn kleerkast opentrekt en schoonheidsproducten gebruikt, dan krijgt hij de titel clichéhomo van de week toebedeeld.
Anderzijds lust hij geen worst. Heb je hem? Een homo die geen worst lust! Mij stoort het al lang niet meer, maar dergelijke commentaren zijn echt niet meer van deze tijd. Het zijn net die reacties die er voor zorgen dat een 16-jarige twijfelt of hij wel uit de kast wil komen. Voor de rest van je leven worstengrappen en oh wee als je een gevoel voor mode zou ontwikkelen.
Zoals binnen iedere bevolkingsgroep bestaat een grote diversiteit aan persoonlijkheden en de LGBTI+-gemeenschap is een regenboog van individuen
Ik hernieuw graag de afspraak uit mijn eerste column: we gaan geen vrouwtjes meer zoeken in een homorelatie. Meer nog, we gaan dat in geen enkele relatie meer doen. Want ja, het is 2020 en in relaties vandaag mag een man huishoudelijke taken doen en een vrouw de grootverdiener zijn. En zijn twee mannen die trouwen ook gewoon twee mannen die trouwen. We moeten niet alles in sociaal opgelegde hokjes willen steken.
Een ander hokje waar al eens over geïnsinueerd wordt is de (on)trouw binnen homoseksuele relaties. Blijkbaar is dat iets dat twee mannen bij elkaar losmaken. Verwar de vrijheid die we binnen onze gemeenschap voelen, eens die kast in diggelen achter ons ligt, niet voor losbandigheid. Zoals binnen iedere bevolkingsgroep bestaat een grote diversiteit aan persoonlijkheden en de LGBTI+-gemeenschap is een regenboog van individuen! Van vrijgevochten en seksueel uitbundige queens tot grijze muizen die liever in de zetel hangen met hun lief. Dus bij deze de tweede afspraak: laat ons de vooroordelen en clichés achterwege laten.
Eigen verslaggeving