Worstelaar Kjell: “Mijn personage wordt geïnspireerd door Pride”
Kjell Willaert (23 jaar) heeft in catch worstelen zijn uitlaatklep gevonden. Daarnaast is hij de eerste catch worstelaar in België die zowel binnen als buiten de ring uit de kast is. “Ik had nooit gedacht dat mijn seksuele geaardheid zo goed aanvaard zou worden.”
Net voordat de coronacrisis losbarst zei clubgenoot Filip tegen Kjell dat worstelen overloopt van 'hetero-macho's', maar dat Kjell Willaert dat cliché doorbreekt. Zowel Kjell als zijn worstelende alter ego Colin Williams zijn out and proud. Niet vanzelfsprekend in een wereld waar het (letterlijk) knokken is om de stoerste te zijn. Al is catch worstelen een tikje anders dan het stereotiepe beeld: het is een pak acrobatischer en theatraler.
Hoe lang worstel je al?
Kjell Willaert: “Ik ben nu ongeveer negen jaar aan het trainen in Torhout. Sinds vorig jaar doe ik dat ook in Antwerpen, bij Pro Wrestling Allstars. Zes jaar geleden ben ik met wedstrijden begonnen. Ondertussen heb ik twee keer de titel van het CWA Junior Championship gewonnen en nog een aantal medailles, vooral met vrije vechtsporten.”
Was je al uit de kast gekomen toen je begon te worstelen?
Kjell Willaert: “Toen ik pas begon te trainen, wist ik nog niet dat ik voor de jongens was. Ik ben dat pas te weten gekomen toen de pesterijen erger werden op school. Toen heb ik me laten opnemen in de psychiatrie en daar heb ik mensen leren kennen die me hielpen om erachter te komen.”
Hoe ging je coming-out?
Kjell Willaert: “Mijn eerste keer was in gezinstherapie, het perfecte moment om het te vertellen aan mijn ouders. In het begin viel dat op dovemans oren. Mijn ouders hadden er niet echt veel op te zeggen, maar ze snapten er toen ook nog niet veel van. Mijn moeder heeft wel de eerste paar maanden volgehouden of gedacht dat ik biseksueel was in plaats van homo, maar ze heeft zich erbij neergelegd. Bij hen ging het het gemakkelijkst van al.”
En in de club?
Kjell Willaert: “In de club zelf dacht ik niet meteen om uit de kast te komen. Ik was bang dat dat op een verkeerde manier ging overkomen. Het is ook een hardere wereld, dus ik dacht niet dat het zo goed aanvaard ging worden. Maar ik heb verrassend goede reacties gekregen.”
Hoe heb je het hen verteld?
Kjell Willaert: “Eén van mijn pesters was erachter gekomen dat ik homo ben en is dat beginnen delen op Facebook. Ik was toen nog samen met een meisje dat in dezelfde club worstelde. Dat klikte wel, maar verder dan vriendschap zou dat nooit gaan. Mijn vriendin is dat natuurlijk te weten gekomen. Maar mijn club heeft me onmiddellijk in bescherming genomen. Verschillende mensen vroegen me zelfs waarom ik er zoveel moeite mee had om dat te zeggen, terwijl ze het toch al wisten.“
Ik kan me inbeelden dat worstelen een andere wereld is dan voetbal, bijvoorbeeld. Als worstelaar ben je veel lichamelijker bezig. Maakte dat het moeilijker om uit de kast te komen?
Kjell Willaert: “Ik dacht vooral: straks willen mensen me niet meer aanraken of durven ze me niet neergooien. Ik zat echt in met hoe mensen gingen reageren, omdat ik afga op de reacties van mensen. Maar ik kan niet veel slechte dingen zeggen over worstelen. Ik heb het altijd kunnen gebruiken als uitlaatklep, wat ik nodig had omdat ik veel gepest werd op school. Het was een manier om mij af te reageren.”
Het is dus een echte aanrader voor tieners?
Kjell Willaert: “Ja, dat zeker. Zeker als je een gevoel voor entertainment en ambiance hebt. Het was voor mij de perfecte manier om creatief te zijn. Ik ben nu nieuwe dingen aan het uitwerken voor mijn personage, dat geïnspireerd wordt door Pride. Het is een heel nieuw domein voor mij, maar ik kan er nog niet te veel over vertellen.”
Wat moet ik me voorstellen bij een personage?
Kjell Willaert: “In de worstelwereld gebruik je tijdens trainingen je gewone naam. Maar als er publiek komt kijken, is het aangeraden om een personage aan te nemen waarvan je denkt dat het publiek zich erin kan herkennen. Dat kan van alles zijn, ik ben al veel tegengekomen: piraten, brandweermannen, politieagenten, fuifbeesten… Het toont aan hoe kleurrijk de wereld soms is. Ik durf te wedden dat er na de lockdown een personage met smetvrees gaat komen.”
Het klinkt als de perfecte combinatie tussen sport en theater.
Kjell Willaert: “Ik kan het niet beter verwoorden. Ik zie catch als een groot theaterstuk, maar met meer beweging dan tekst. We vertellen ons verhaal met wat we doen in de ring.”
Hoe beschrijf je je personage?
Kjell Willaert: “Collin Williams was in het begin meer een underdog, een persoon die niet wordt meegerekend in de kampioenswedstrijden. Nu probeer ik het meer open te trekken naar Pride. Pride parades worden in het nieuws in België maar kort gebracht, in een shot van nog geen minuut. Ik wil het meer in de spotlight zetten en het tonen zoals het echt is, in plaats van een stereotiep of in het belachelijke getrokken. Niet iedereen is zo.”
Je probeert die Pride dan in Colin Williams te steken?
Kjell Willaert: “Mijn vriend heeft mij Todrick Hall (een homoseksuele Amerikaanse zanger, nvdr.) leren kennen. In het begin dacht ik dat dat niets voor mij was, maar dan ben ik naar zijn documentaires beginnen kijken. Ik ben ervan verschoten hoe je mensen kunt raken met muziek. Toen dacht ik: ‘wauw, misschien kan ik dat ook naar mijn personage brengen’.”
Is Todrick Hall een van je voorbeelden?
Kjell Willaert: “Dat is een groot woord, maar hij heeft me wel veel inspiratie gegeven, zeker tijdens de lockdown. Hij en John Barrowman (een homoseksuele acteur uit o.a. Arrow, Doctor Who en Torchwood, nvdr.) zijn een soort van 'idolen', omdat ze hun geaardheid op een heel herkenbare manier tonen. Er zitten eigenlijk veel holebi-idolen in de worstelwereld. Dat heeft bij mij ook de klik gemaakt dat het misschien toch meer aanvaard is dan ik dacht.”
Op welke manier?
Kjell Willaert: “Het is zeker geen geheim meer. In maart vorig jaar zat mijn lief voor het eerst in het publiek tijdens een wedstrijd. Ik heb er gebruik van gemaakt om dat aan iedereen te tonen: toen ik won, heb ik hem meteen gekust."
"Het is een machowereld, daar kan je niet rond. Maar eens je in de groep zit, werkt iedereen samen. Dat maakt het wél een teamsport en geeft je meer vertrouwen om dingen te vertellen. Eén van mijn oude trainers zei: ‘Je moet alles kunnen vertellen aan je familie'.”
“Een kleine Google-zoekopdracht leert me dat er inderdaad heel wat LGBT+-worstelaars zijn, vooral in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. In 2004 zou de Amerikaan Chris Kanyon als eerste uit de kast zijn gekomen, al deed hij daarna alsof dat een grapje was. Andere prominente namen zijn Darren Young, Stephany Lee, Paige en Mike Parrow. In Amerika heb je ook Sonny Kiss, wiens look lijkt op die van dragqueens.”
Worstelen is een contactsport. Dat is even weggevallen door corona.
Kjell Willaert: “Ja, dat was een serieuze domper. We waren aan het werken aan een grote wedstrijd. Normaal ging ik worstelen met mijn broer. Daarmee zouden we een verhaal afsluiten met een knal, dus het is jammer dat dat nu niet gaat. Het zou acrobatischer zijn dan ik ooit ben geweest. En dan heb ik mijn vriend twee maanden moeten missen omdat hij nog bij zijn ouders woont en in de voedingssector werkt. Maar nu kan ik hem wel opnieuw zien en kan ik opnieuw trainen, al blijft het raar om met een mondmasker te trainen. Erg leuk is het niet. Maar ik kan niet klagen als ik denk aan de mensen die samen zitten die niet bij elkaar willen zijn. Ik denk dat het enorm zwaar is voor kinderen die net uit de kast zijn gekomen bij hun ouders als ze er geen goede reacties op hebben gekregen.”
Zou je ooit als worstelaar naar de Pride gaan?
Kjell Willaert: “Ik ben één jaar naar de Pride gegaan, maar ik kom niet graag op grote bijeenkomsten. Ik zie het wel heel graag, dus ik bekijk het live. Toen ik er was, had ik wel regenboogvlaggen mee en was ik helemaal in het roze gekleed. Dat was de max. Ik heb er nog nooit over gedacht om als worstelaar te gaan, maar het zou misschien leuk zijn. Waar ik wel aan gedacht heb, is om met een groep mensen uit de Pride-wereld iets in elkaar te steken om op een wedstrijd te doen.”
Wat zijn de grootste zaken die je hebt bereikt?
Kjell Willaert: “Buiten de titels en medailles heb ik eigenlijk twee dingen waar ik trots op ben. Ik heb mijn kampioenschapstitel verloren aan een hele goede vriendin en ik ben door die try-out in Antwerpen geraakt. De bazin kwam na mijn try-out naar me toe om te zeggen dat er geen haat binnengeraakte in de club. ‘Als er iemand negatieve commentaren maakt, vertel het mij dan. Als die niet van gedachte verandert, moet die buiten’.”
Je kunt Colin Williams op Instagram volgen onder de naam colin_williamsac4l .
Heb je naar aanleiding van dit bericht nood een aan een gesprek? Contact opnemen met de Lumi kan via www.lumi.be of 0800 99 533.
Eigen verslaggeving