Marthe (die/hun)

“Ik heb me nooit veel aangetrokken van gendernormen. Als kind voetbalde ik eerst buiten om daarna binnen mijn pop aan te kleden. Toen ik als tiener T-shirts kocht in de mannenafdeling, stond ik daar helemaal niet bij stil. 

Ik heb me nooit een ‘vrouw’ gevoeld en heb ook nooit begrepen waarom dat moest. Naarmate ik ouder werd, werd ik vaker geconfronteerd met stereotype verwachtingspatronen en genderrollen. Ik vond het raar als mensen mij een ‘dame’ of ‘meisje’ noemden en kon moeilijk naar mezelf verwijzen met de voornaamwoorden ‘zij’ en ‘haar’.

Non-binair zijn en leven in mijn lichaam was en is nog steeds niet altijd even gemakkelijk. Maar ik besef dat ik gelukkig kan zijn in een nooit eindigend acceptatieproces.”

Uwi (die/hun)

“Ik ben Uwi en ben non-binair, wat wil zeggen dat ik mezelf noch man, noch vrouw voel. Ik heb wel nog een vrouwelijk lichaam en ik haat mijn borsten niet, maar tegelijkertijd matchen ze niet met mijn genderidentiteit. Ik ben van plan om ze te laten verwijderen, maar tot dan koester ik ze op dezelfde manier dat ik de andere delen van mijn lichaam koester: van de littekens die me doen herinneren aan de periode van automutilatie tijdens mijn jeugd, tot het litteken dat ik overhield aan de verwijdering van een cyste ter grootte van een meloen, tot de striemen op mijn heupen en poep. 

Mager zijn is niet alles en bovendien geen garantie voor zelfliefde. Bovendien betekent het dat ik continu te horen krijg dat mijn gewicht de reden is waarom ik zo snel ziek word, want met ‘een extra paar kilo’s zou ik het niet zo koud hebben’. Maar het is niet aan anderen om te oordelen over zaken zoals mijn gewicht. En me vragen of ik al dan niet nog menstrueer, ook daar hebben anderen geen zaken mee.”

Fleur (die/hun, zij/haar, hij/hem)

“Mijn voornaamwoorden zijn: die/hun, zij/haar, hij/hem. Sinds twee jaar ben ik uit de kast als non-binaire persoon. Dit wil dus zeggen dat ik mij niet graag in een hokje laat plaatsen. Op mijn werk bij Partago kan ik gewoon mezelf zijn zonder enige compromis. Dit bedrijf kan dan ook een groot voorbeeld zijn voor vele anderen naar het omarmen van diversiteit op de werkvloer toe.
 
Ik ben al dertien jaar gelukkig getrouwd met mijn vrouw Sandra, zij heeft mij dan ook de laatste twee jaar super hard ondersteund in de zoektocht naar mezelf. Ik kan enkel zeggen dat communicatie een groot sleutelwoord is geweest binnen onze relatie
 
Zelf ben ik activistisch bezig, dit om gendervariante personen een stem te kunnen geven in deze binaire gendernormatieve samenleving. Dit is dan ook de reden waarom we Genderspectrum in het leven hebben geroepen. Dit om personen die niet in een gender vakje passen een veilige omgeving te bieden waar ze eens per maand voor de volle 100 procent hun zelf kunnen zijn maar ook om een spreekbuis voor hen te zijn.
 
Mijn droom is een samenleving waar iedereen gewoon zichzelf mag zijn zonder enig compromis.”

Jaouad (hij/hem of zij/haar)

“Mijn naam is Jaouad. Ik ben kunstenaar, homo en moslim. Toen ik jong was, wilde ik zo graag een meisje zijn en voelde ik mij tot andere mannen aangetrokken. Mijn eerste seksuele ervaringen had ik met heteromannen. Ik dacht dat ik een vrouw was die opgesloten zat in een mannenlichaam. Elke nacht bad ik tot God voor genezing, maar elke ochtend nadien ochtend was alles nog hetzelfde gebleven.

Ik zat in een omgeving waar ik duidelijk 'niet normaal' was en waar ik toch in moest proberen functioneren. Toen ik twintig was maakte ik daarom de keuze om met mijn familie te breken. Ik had die periode nodig om mijn eigen identiteit te ontwikkelen: ik ben een artiest en ik zou nooit de artiest geworden zijn die ik vandaag ben als ik dat dubbelleven was blijven leiden.

Het is een zegen om in een land te wonen waar ik mijn gender kan uitdrukkeb en kan omzetten in een vorm van kunst, in plaats van ervoor veroordeeld te worden.”

Voor meer info over het project surf je naar de No Babes-site.

Taboo Talks is een reeks interviews die Sem Lannau van Genderspectrum en Morgane Gielen van No Babes gedurende coronatijden . Zo blijven ze aandacht besteden aan taboethema's binnen deze maatschappij.